​

حرف هايي كه ميزنيم دست دارند،دست های بلندی كه گاهی،

گلويی را می فشارند

و نفس فرد را می گيرند

حرف هايي كه ميزنيم، پا دارند

پاهای بزرگی كه گاهی،

جايشان را روی دلی مي گذارند

و برای هميشه مي مانند

حرف هايي كه ميزنيم، چشم دارند 

 چشم های سياهی كه،

گاهی به چشم های دیگران نگاه میكنند،

و آنها را در شرمی بیکران فرو ميبرند 

پس

مراقب حرفهايي كه ميزنيم باشيم 

زيرا سنجیده سخن گفتن 

از سکوت هم دشوار تر است.

 ‎ ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ ‎‌‌‌‌‌‌ ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ ‎‌‌‌‌‌‌