‍سروده ای زیبا از حضرت حجت الاسلام و المسلمین حاج شیخ جعفر ناصری، در مورد خاک قم و حضرت معصومه سلام الله علیها:

خاك قم ای عرش همه خاكيان

مايه خمير همه افلاكيان

قبله معبود و حريم امان

عُش امامان و امام زمان

خاك شدي در ره دخت علي

خاك شده در تو هزاران ولي

بوسه زدي بر كف پايش به راه

وه كه چه لطفي به تو دارد اله

وهر پاكي بدي اي تابناك

عرش ‌نشين گشته ‏اي خاك پاك

دختر دين، پاي به فرق تو زد

فرق به پاي تو زدن مي‏ سزد

خاك ببين تا به كجا مي ‏رسد

خاک ببين چون به سماء مي ‏رسد

اين همه لطفي كه به خاك قم است

از قدم نور مه هفتم است

نور دل مردم و نور حقي

اي به تو معلوم سعيد از شقي

 نام تو معصومه نهاده است حق

فارقه ظلمت شام از شفق

پرده نشين صفت «يا خفي»

حسن تو بر حسن خدا مكتف را

جاه و جلال و جبروت تو را

كس چه شنيده است به ارض و سما

مصدر افعالي و صرّاف جود

مايه دلگرمي حق در وجود

مفتخر از پاكي تو امهات

مادر اركاني و ام جهات

درس طهارت كه دهي بر همه

يك دو سه جمله بود از فاطمه

پاك بگو پاك شنو پاك بين

پاك بينديش و طهارت گزين

من كه ندارم گله از بخت خويش

يافتم آسان ز تو هر سخت خويش

ريزه خور سفره جود تو ايم

قطره ناچيز ز بود تو ايم

پاي مكش از سر ما هيچ گاه

تا نشود عاقبت ما تباه

دي كه نشستم بر او رو به ‏رو

گفت ضميرم سخني نقل از او

«جعفر» ما كار به سامان رسد

نوبت احسان به غلامان رسد

هر كه غلام در اين خانه شد

در دو جهان گوهر يكدانه شد

حاجت اگر هست تو را گو به ما

تا بستانيم ز حق بر شما

پرسي اگر اينكه چه خواهي به سير

خواه شود عاقبتت ختم خير

هر چه ز ما خواسته ‏اي باك نيست

معرفتي خواه كه در خاك نيست

پر شود از غصه و غم گر دلت

حل شود از جانب ما مشكلت

‌ ‌