مهنــا
تعریف زنـدگی در یک کلمه:زنـدگی آفرینش است.
تعریف زنـدگی در یک کلمه:زنـدگی آفرینش است.
یکشنبه 97/03/20
روزی مردی خواب عجیبی دید
او دید که پیش فرشتههاست و به کارهای آنها نگاه میکند، هنگام ورود، دسته بزرگی از فرشتگان را دید که سخت مشغول کارند و تند تند نامههایی را که توسط پیکها از زمین میرسند، باز میکنند، و آنها را داخل جعبه میگذارند.
مرد از فرشتهای پرسید، شما چکار میکنید؟
فرشته در حالی که داشت نامهای را باز میکرد، گفت:
این جا بخش دریافت است و ما دعاها و تقاضاهای مردم از خداوند را تحویل میگیریم.
مرد کمی جلوتر رفت، باز تعدادی از فرشتگان را دید که کاغذهایی را داخل پاکت میگذارند و آنها را توسط پیکهایی به زمین میفرستند.
مرد پرسید: شماها چکار میکنید؟
یکی از فرشتگان با عجله گفت: این جا بخش ارسال است، ما الطاف و رحمتهای خداوندی را برای بندگان میفرستیم.
مرد کمیجلوتر رفت و دید یک فرشتهای بی کار نشسته است مرد با تعجب از
فرشته پرسید: شما چرا بی کارید؟
فرشته جواب داد: این جا بخش تصدیق جواب است.
مردمیکه دعاهایشان مستجاب شده، باید جواب بفرستند، ولی فقط عده بسیار کمیجواب میدهند.
مرد از فرشته پرسید: مردم چگونه میتوانند جواب بفرستند؟
فرشته پاسخ داد: بسیار ساده فقط کافیست بگویند “خدایا شکر”
شنبه 97/03/19
امام سجاد عليه السلام:
اَللّهُمَّ ارْزُقْنى عَقْلاً كامِلاً وَ عَزْما ثاقِبا وَ لُبّا راجِحا وَ قَلْبا زَكيّا وَ عِلْما كَثيرا وَ اَدَبا بارِعا، وَ اجْعَلْ ذلِكَ كُلَّهُ لى وَ لاتَجْعَلْهُ عَلَىَّ، بِرَحْمَتِكَ يا اَرْحَمَ الرّاحِمينَ!؛
خدايا! مرا عقلى كامل، تصميمى نافذ، خردى برتر، دلى پاك، دانشى فراوان و ادبى والا، روزى كن و تمام اينها را به سود من قرار ده، نه به زيانم، اى مهربان ترين مهربانان!
صحيفه سجاديه، از دعاى 22
وَ هَبْ لى نُورا اَمْشى بِه فِى النّاسِ، وَ اهْتَدى بهِ فِى الظُّـلُماتِ، وَ اسْتَضى ءُ بِهِ مِنَ الشَّكِّ وَ الشُّبُهاتِ؛
[خداوندا!] مرا نورى بخش تا با آن، در ميان مردم گام بردارم و به واسطه آن، در تاريكى ها راه يابم و در پرتو آن، از شكّ و شبهات به درآيم.
صحيفه سجاديه، از دعاى 22.
جمعه 97/03/18
🔹 اللَّهُمَّ اغْسِلْنِي فِيهِ مِنَ الذُّنُوبِ وَ طَهِّرْنِي فِيهِ مِنَ الْعُيُوبِ
🔸 اى خدا در اين روز مرا از گناهان پاكيزه گردان و از هر عيب و نقص پاك ساز
🔹 وَ امْتَحِنْ قَلْبِي فِيهِ بِتَقْوَى الْقُلُوبِ يَا مُقِيلَ عَثَرَاتِ الْمُذْنِبِينَ
🔸 و دلم در آزمايش رتبه دلهاى اهل تقوى بخش اى پذيرنده عذر لغزشهاى گناهكاران
سه شنبه 97/03/15
اللهمّ افْتَحْ لی فیهِ أبوابَ الجِنانِ واغْلِقْ عَنّی فیهِ أبوابَ النّیرانِ وَوَفّقْنی فیهِ لِتِلاوَةِ القرآنِ یا مُنَزّلِ السّکینةِ فی قُلوبِ المؤمِنین.
خدایا بگشا برایم در آن درهاى بهشت وببند برایم درهاى آتش دوزخ را و توفیقم ده در آن براى تلاوت قرآن اى نازل کننده آرامش در دلهاى مؤمنان.
دوشنبه 97/03/14
باید خواسته و حاجت خود در شب قدر را به خواسته و حاجت امام عصر در شب قدر نزدیک کنیم.
یه نوجوان شاید در شب قدر از خدا یک دوچرخه بخواد…
شاید یه جوان از خدا موتور سیکلت بخواد…
بعضی بزرگسال ها از خدا
ماشین میخاند…
بعضی همسر…
بعضی پول…
حال افرادی که خواسته های بزرگ دارند به خواسته فردی که از خدا دوچرخه میخاد میخندند …
اما افرادی هستند که حاجت خیلی بزرگی دارند یعنی فرج
این افراد خواسته شون مطابق و مشابه خواسته امام عصر هست یعنی فرج یعنی ظهور
همه این نوع افراد میدونند اگه خواسته اونها که ظهور هست محقق بشه خواسته سایر گروههای پایین تر هم برآورده میشه …
به راستی ما تو کدوم دسته هستیم؟
دوچرخه میخایم ….
خونه میخایم….
پول میخایم…..
یا ظهور را میخواهیم ؟
پس بدونیم برای اینکه تحت عنایت ویژه امام عصر در شب قدر قرار بگیریم حاجت ما باید مطابق با حاجت حضرت در شب قدر باشه یعنی فرج و ظهور حضرت
پس بیایید در راس همه حوائج خود از صمیم قلب فرج امام عصر را از خداوند بخواهیم که قطعا سایر حوائج ما در پیرو اون بدست میاد.
🌺ألـلَّـهُـمَــ عَـجِّـلْ لِـوَلـیِـکْ الفَرَج🌺
یکشنبه 97/03/13
🔹 « حضرت موسی (ع) گفت: «الهی من قرب تو را می خواهم.» فرمود: «قرب من از برای کسی است که بیدار باشد در شب قدر.»
گفت: «الهی رحمت تو را می خواهم.» فرمود: «رحمت من برای کسی است که رحم کند فقرا را در شب قدر.»
گفت: «خدایا من گذشتن از صراط را می خواهم.» فرمود: «این برای کسی است که تصدّق کند به صدقه ای در شب قدر.»
گفت: «خدایا از درخت های بهشت و میوه های آن می خواهم.» فرمود: «این برای کسی است که تسبیح کند به تسبیحه ای در شب قدر.»
گفت: «خدایا نجات می خواهم.» فرمود: «نجات از آتش؟» گفت: «آری.» فرمود: «این برای کسی است که استغفار کند در شب قدر.»
گفت: «خدایا رضای تو را می خواهم.»
فرمود: «خشنودی من از برای کسی است که دو رکعت نماز بخواند در شب قدر.»
آداب الصلاه امام خمینی (ره)، ص: 333 و 334