مهنــا

امیرالمؤمنین عليه السلام: 

 العاقِلُ مَن لا يُضيعُ لَهُ نَفَسًا فيما لا يَنفَعُهُ، ولا يَقتَني ما لا يَصحَبُهُ

خردمند کسی است كه دمى را در كارهاى بى فایده هدر نمی دهد و آنچه را براى هميشه همراه او نمى ماند، ذخيره نسازد.

غررالحكم، حدیث۲۱۶۳.

​امیرالمومنین عليه السلام فرمودند :

زنهار از غفلت و فريب مهلت[عمر ]را خوردن؛ 

زيرا كه غفلت كارها را تباه مى كند.

غرر الحكم ،ح۲۷۱۷

امام جواد علیه السلام:

عزت مومن در بی نیازی و طمع نداشتن به مال و زندگی دیگران است.

بحارالانوار، ج۷۲، ص۱۰۹

 امام مهدى (عليه‌السلام) :

 أنَا الَّذي أملأَُها عَدلاً كَما مُلِئَت جَورا

منم كه زمين را از عدالت لبريز می‌كنم، چنان كه از ستم آكنده است.

 بحارالأنوار ج ۵۲ ص ۲.

امیرالمؤمنین علیه السلام:

عَوِّدْ لِسانَكَ حُسنَ الكَلامِ تَأمَنِ المَلامَ 

زبان خود را به نکوگویی عادت بده، تا از ملامت محفوظ مانى 

غررالحكم حدیث6233.

دلیل این‌که شنونده غیبت در گناه مانند غیبت کننده هست؛ اینه که هر دوی آنها با رضایت در غیبت مشارکت دارن، و ذهن آنها مشغول به تصورات ناروایی است که مورد نهی است.

 تنها اختلافشان در این است که یکی گوینده است و دیگری شنونده. 

یکی با زبان می‌گوید و دیگری با گوش و با اختیار بد خودش تصورات کذب و حرام غیبت کننده را می‌پذیرد؛ 

چرا که با نشستن در مجلس غیبت، نفس انسان با آن فضا انس و الفت پیدا می‌کند، در نتیجه آثار سوء آن مجلس مانند سم کشنده در روح و روان وی نفوذ می‌کند.

امير المؤمنين عليه السّلام:

سَامِعُ اَلْغِيبَةِ شَرِيكُ اَلْمُغْتَاب

شنوندۀ غیبت، شریک غیبت کننده است.

غرر الحکم و درر الکلم، ج 1، ص 284

امام على عليه السلام:

الكَذّابُ و المَيّتُ سَواءٌ؛ فإنّ فَضيلَةَ الحَيِّ علَى المَيّتِ الثِّقَةُ بهِ، فإذا لَم يُوثَقْ بكَلامِهِ بَطَلَت حَياتُهُ

دروغگو و مرده يكسانند؛ زيرا برترى زنده بر مرده به اعتماد بر اوست.

پس اگر به سخن او اعتمادى نشود، زنده نيست

غررالحكم حدیث 2104

 امام رضا علیه السلام:

هر کس در مقابل خوبی مردم تشکر نکند

از خدای عزوجل تشکر نکرده است…

عیون اخبار الرضا ج۲،ص۲۴.

​ حضرت امام صادق عليه السلام :

 إِذا أَرادَ اللّه  بِعَبدٍ خِزيا أَجرى فَضيحَتَهُ عَلى لِسانِهِ؛

 هرگاه خداوند بخواهد بنده اى را رسوا كند، از طريق زبانش او را رسوا مى كند.

بحارالأنوار(ط-بیروت) ج ۷۵، ص ۲۲۸ ، ح۱۰۱.

امام على علیه السلام :

الأَمانِیُّ تُعمی أعیُنَ البَصائِرِ!

آرزوها، دیدگان بصیرت را کور مى کنند!

بحار الأنوار ، جلد۷۸،ص۱۴.