مهنــا

امام علی عليه السلام:

بخيل ترين مردم كسى است كه مال خويش را از خود دريغ دارد و براى وارثانش بگذارد

غررالحكم حدیث ۳۲۵۳

امیرالمومنین علیه‌السلام:

چگونه شیرینی ایمان را بچشد
کسی که از حق می‌رنجد؟!

غررالحکم: حدیث ۷۰۰۴

امام علی(علیه السلام):

آنکه در گناهی بسیار اندیشه کند،
این کار او را به گناه می‌کشاند.

غررالحکم/ ح۸۵۶۱

خداوند متعال (جل جلاله)میفرماید :

کسانی که مرا یاد می کنند،میهمان من هستند.
کسانی که مرا اطاعت می کنند، در نعمت من هستند.
کسانی که مرا شُکر می کنند، در فزونی نعمت‌هایم هستند.
و اهل معصيتم را از رحمتم مايوس نمى كنم
اگر توبه كنند، دوست آنها هستم.
اگر مريض شوند، طبيب آنها هستم
گناهکاران را با سختی ها و مصيبت‌ها مداوا مى كنم تا آنها را از گناهان و عيب‌ها پاك كنم. .

ترجمه ارشاد القلوب،صفحه 227

امام سجاد علیه السلام:

عمه جان زینب تو بحمدلله عالمی هستی که نزد کسی تعلیم ندیدی

و دانایی هستی که نزد کسی نیاموختی.

بحارالانوار/ج5/ص164

ولادت بانوی صبر و استقامت مبارک

حضرت امام صادق عليه السلام:

إِنَّ النَّاسَ يَسْتَغْنُونَ إِذَا عُدِلَ بَيْنَهُمْ وَ تُنْزِلُ السَّمَاءُ رِزْقَهَا وَ تُخْرِجُ الْأَرْضُ بَرَكَتَهَا بِإِذْنِ اللَّهِ تَعَالَى.

اگر در ميان مردم عدالت برقرار شود، همه بى نياز مى شوند و به اذن خداوند متعال آسمان روزى خود را فرو مى فرستد و زمين بركت خويش را بيرون مى ريزد.

كافى(ط-الاسلامیه) ج 3، ص 568، ح 6

امام صادق علیه السلام :

کوه کندن آسانتر از دل کندن است.

تحف العقول /357

امام على(علیه السلام):

هنگام هرسختی ومشکلی بگو:

قُلْ عندَكلِّ شِدّةٍ«لاحَولَ ولا قُوّةَإلاّباللّه العليِّ العظيمِ»تُكْفَهاتوراکفایت می کند.

میزان الحکمه /ج2 /ص 68

امام موسی کاظم علیه‌السلام:

 لیسَ مِنّا مَن لَم یُحاسِبْ نَفسَهُ فی کُلِّ یَومٍ فَإنْ عَمِلَ حَسَناً استَزادَ اللهَ و إنْ عَمِلَ سیّئاً اسْتَغفَرَ اللهَ مِنهُ و تابَ اِلَیهِ

از مانیست کسی که هر روز حساب خود رانکند،

پس اگر کار نیکی کرده است از خدا زیادی آن را بخواهد،

واگر بدی کرده، از خدا آمرزش طلب نموده و به سوی او توبه نماید.

 اصول کافی، ج ۴، ص ۱۹۱

امام على عليه السلام فرمودند:

بر شهوت خود، پيش از آنكه وَلَع آن قدرت گيرد، چيره شو؛

زيرا اگر قدرت گيرد، بر تو مسلّط شود و تو را به دنبال خود كشد

و تو توان ايستادگى در برابرش را ندارى.

ميزان الحكمه، جلد۱۳، صفحه۷۱