مهنــا

امام صادق علیه السلام فرمودند:

 نَفَسُ الْمَهْمُومِ لِظُلْمِنا تَسْبیحٌ وَ هَمُّهُ لَنا عِبادَةٌ وَ کِتْمانُ سِرّنا جِهادٌ فی سَبیلِ اللّهِ. ثَمَّ قالَ اَبُو عَبدِاللّهِ علیه السّلام: یَجِبُ اَنْ یُکْتَبَ هذا الْحَدیثُ بِالذَّهَبِ.

 نَفَس کسی که بخاطر مظلومیّت ما اندوهگین شود، تسبیح است و اندوهش برای ما، عبادت است و پوشاندن راز ما جهاد در راه خداست. سپس امام صادق علیه السّلام افزود: این حدیث را باید با طلا نوشت!

 امالی شیخ مفید/ص۳۳۸.

امام صــادق علیه السلام:

همه ی ما اهـل بیت ڪشتی نجاتیم اما ڪشتی جـدم‌حســین وسیعتر و در عبور از امواج سهمگین دریاها سریعــتر است.

بحار ج ۲۶ ص ۳۲                    

امام صادق عليه‌السلام:

اَلسُّجُودُ عَلى طِينِ قَبْرِالْحُسَيْنِ عليه السلام يُنَـوِّرُ إِلَى الْأرْضِ السّـابِعـَةِ وَ مَنْ كانَ مَعَهُ سُبْحَةٌ مِنْ طِينِ قَبْرِالْحُسَيْنِ عليه السلام كُتِبَ مُسَبِّحا وَ إِنْ لَمْ يُسَبِّحْ بِها

سـجده بر تربت قبر حسـين عليه السلام تا زمين هفتم را نورباران مى‌كند و كسى كه تسبيحى از خاك مرقد حسين عليه السلام را با خود داشته باشد، تسبـيح‌گوى حـق محسوب مى‌شود، اگرچه با آن تسبيح هم نگويد.

 من لايحضره الفقيه، ج 1، ص 268

امام حسين عليه السلام: 

همانا مردمان بنده دنيايند و دين لقلقه زبان آنهاست و هر جا منافعشان [به وسيله دين ] بيشتر تأمين شود زبان مى چرخانند و چون به بلا آزموده شوند آنگاه دين داران اندك اند .

تحف العقول صفحه 245 

امام حسین عليه السلام:

همچون کسی عمل کن که می داند به خاطر گناهانش مؤاخذه می شود و به خاطر نیکوکاری، پاداش می یابد.

بحار الأنوار / ج۷۵ / ص۱۲۷.

▪️اَلسَّلامُ عَلَى الْحُسَیْنِ

▪️ وَ عَلى عَلِىِّ بْنِ الْحُسَیْنِ وَ

▪️ عَلى اَوْلادِ الْحُسَیْنِ 

▪️وَ عَلى اَصْحابِ الْحُسَیْنِ

امام حسین علیه السلام:

هرکس رنج واندوهی را از مومنی برطرف سازد خداوند متعال  غم های دنیا واخرت را از او دور میسازد.

اعلام الدین جلد یک ص۲۹۸

 ثواب اشک و مرثیه برای سیدالشهدا (ع)

 امام صادق علیه السلام:

مَنْ أَنْشَدَ فِی الْحُسَیْنِ (ع) شِعْراً فَبَکَی وَ أَبْکَی عَشْراً کُتِبَتْ لَهُ الْجَنَّةُ وَ مَنْ أَنْشَدَ فِی الْحُسَیْنِ شِعْراً فَبَکَی وَ أَبْکَی خَمْسَةً کُتِبَتْ لَهُ الْجَنَّةُ وَ مَنْ أَنْشَدَ فِی الْحُسَیْنِ شِعْراً فَبَکَی وَ أَبْکَی وَاحِداً کُتِبَتْ لَهُمَا الْجَنَّةُ وَ مَنْ ذُکِرَ الْحُسَیْنُ (ع) عِنْدَهُ فَخَرَجَ مِنْ عَیْنِهِ [عَیْنَیْهِ] مِنَ الدُّمُوعِ مِقْدَارُ جَنَاحِ ذُبَابٍ کَانَ ثَوَابُهُ عَلَی اللَّهِ وَ لَمْ یَرْضَ لَهُ بِدُونِ الْجَنَّة

 کسی که در مرثیه حسین بن علی علیهما السّلام شعری خوانده و خود گریه کرده و ده نفر دیگر را بگریاند بهشت بر ایشان واجب می گردد.

و کسی که در مرثیه حسین علیه السّلام شعری خوانده و خود گریه کرده و یک نفر دیگر را بگریاند، بهشت برای هر دو واجب می شود.

و کسی امام حسین را نزدش یاد کنند و از چشمش به مقدار بال مگس اشک بیاید، ثواب و اجر او بر خداست و خداوند برای وی به کمتر از بهشت اجر و ثواب نمی دهد.

 ثواب الاعمال، صفحه ۱۷۸

‌

 امام سجاد علیه السلام:

 أَیُّما مُؤْمِنٍ دَمَعَتْ عَیْناهُ لِقَتْلِ الْحُسَیْنِ بْنِ عَلِیٍّ(علیه السلام) دَمْعَةً حَتّی تَسِیلَ عَلی خَدِّهِ، بَوَّأَهُ اللهُ بِها فِی الْجَنَّةِ غُرَفاً یَسْکُنُها أَحْقاباً

هر مؤمنی که چشمانش برای کشته شدن حسین(علیه السلام) گریان شود، به گونه‌ای که اشک بر گونه‌هایش سرازیر گردد، خداوند به سبب آن، او را در خانه‌های بهشتی جای دهد که روزگاران درازی را در آنها به سر بَرَد.

بحارالانوار، ج ۴۴، ص ۲۸۱.

امام حسین علیه السلام:

البخیل من بخل بالسلام 

بخیل کسی هست که نسبت به سلام کردم بخل بورزد.

حسینی باش/ص۱۱.

السلام علیک یا اباعبدالله

​ سَدیر گفت: حضرت صادق علیه السلام به من فرمود: ای سدیر، آیا هر روز قبر حسین بن علی علیه السلام را زیارت می کنی؟

 عرض کردم: خیر،

فرمود: چقدر شما جفاکارید! و سپس فرمود: در هر جمعه زیارت می کنید؟ 

عرض کردم: خیر،

فرمود: در هر ماه زیارت می کنید؟ 

عرض کردم: خیر،

 فرمود: در هر سال زیارت می کنید؟

عرض کردم: گاهی زیارت می کنیم.

 فرمود: ای سدیر، چقدر به حسین علیه السّلام جفا می‏کنید! آیا نمی دانی خداوند دو میلیون فرشته ژولیده موی و خاک آلود دارد که به طور مداوم بر حسین بن علی علیه السلام گریه میکنند و قبر او را زیارت می کنند و خسته نمی شوند؟

 ای سَدیر، چرا خود را مقیّد نمی سازی که هر جمعه پنج بار و هر روز یک بار قبر حسین بن علی علیه السلام را زیارت کنی؟

 عرض کردم: بین ما و قبر او فرسخ ها فاصله است! 

فرمود: به بلندی برو، به سمت راست و چپ خود توجه کن، سرت را سوی آسمان کن و سپس به سوی قبر حسین بن علی علیه السلام توجّه کن و بگو:

«السَّلَامُ عَلَیْکَ یَا أَبَا عَبْدِ اللَّهِ، السَّلَامُ عَلَیْکَ وَ رَحْمَهُ اللَّهِ وَ بَرَکَاتُهُ»

 اگر چنین کنی، برای تو یک زیارت نوشته می شود و هر زیارت معادل یک حجّ و یک عمره می باشد. سدیر گفت: گاهی می شد که در یک ماه بیش از بیست بار این کار را انجام می دادم.

کافی، ج ۴، ص ۵۸۹.