مهنــا

اگر پاسخ کودک شما به درخواست مشارکت و تقسیم کردن همیشه “نه” است،

بد نیست کمی به تلافی فکر کنید! وقتی در حال بازی با کودک هستید و او از شما چیزی می خواهد - مثلا لگوی زرد رنگ - به سادگی به او “نه” بگویید و زمانی که کودک ناراحت و عصبانی می شود، با او در مورد اینکه چه احساسی دارد صحبت کنید و به او بگویید که مطمئنا نمی خواهد باعث به وجود آمدن این حس در دوستانش شود. با این شیوه می توانید هر بار که کودک برای مشارکت و تقسیم دچار دودلی شد، احساسش را به او یادآوری کنید.

دفعه بعدی که فرزندتان نمی خواهد چیزی را با دیگران تقسیم کند، از زمان سنج استفاده کنید.

به کودک بگویید که برای مدتی محدود، مثلا 10 دقیقه می تواند با آن بازی کند و بعد با اتمام زمان، نوبت خواهرش است که 10 دقیقه با آن بازی کند. این شیوه به کودک نشان می دهد که چگونه نوبت را رعایت کند و او را متوجه این مسئله می کند که اسباب بازی اش را برای همیشه به کسی نمی دهد.

به کودک کمک کنید تا احساساتش را بشناسد
«تو خیلی ناراحت و عصبی هستی اونم فقط برای یه بیسکویت کوچولو» یا «من می‌دونم که این گریه‌ها برای رفتن به پارکه…» گاهی گریه، تلاش برای فهم علت ناکامی‌هاست. کودک ممکن است خودش هم نداند چرا گریه می‌کند. آگاهی از احساسات به او کمک می‌کند تا خودش را آرام کند و از مرز عصبانیت و احساس غم بگذرد. ‏

رفتار های غلط کودکان در بسیاری از مواقع حکایت از ریشه هایی می کند که پدر ، مادر و اطرافیان همگی می توانند در ایجاد آن ها نقش داشته باشند.از جمله این ریشه ها، امتیاز دهی دوسویه به رفتارهای غلط و اعمال فشار دوسویه است.

بچه که بودم وقتی کار اشتباهی میکردم مادرم میگفت “اشکال نداره حالا چیکار کنیم تا درست بشه”
اما مادر دوستم بهش میگفت “خاک برسرت یه کار درست نمیتونی انجام بدی”

➖ امروز هر دو بزرگسال و بالغیم، وقتی اتفاق بدی می‌افته اولین فکری که به ذهنم میاد “خب چیکار کنم؟” و با حداقل اضطراب و عصبانیت مشکل رو حل میکنم.
➖ اما دوستم با مواجه شدن با اتفاقات بد عصبانی میشه و میگه “خاک بر سر من که نمی تونم یه کار درست انجام بدم، چرا من اینقدر بدبختم؟”

✔️ حرفای امروز ما و احساسی که به فرزندمان می دهیم تبدیل به صدای درونی فرزندمان خواهد شد. مراقب باشیم چه پیامی برای همه عمر به فرزندانمان می دهیم .

سوال

با سلام پسری 7 ساله دارم خیلی زود عصبانی می شود و داد میزند حتی در جمع موضوعات خیلی کوچک مثل کثیف شدن لباس یا افتادن اسباب بازی یا خوردن دوستش به کیفش او را عصبانی می کند البته بعضی اوقات خودش را کنترل می کند اما اغلب اوقات از کوره در می رود من و باباش سعی می کنیم در موقع عصبانیت عصبانی نشویم.لطفا راهنمایی کنید.

پاسخ

با سلام

باید کودکان را با احساساتشان آشنا کرد و از آنها خواست که در مورد احساسشان حرف بزنند .

به آنها کمک کرد تا بتوانند احساسشان را پیدا کنند .

” از اینکه صبر کردی تا حرف من تمام شود ناراحت شدی .” یا ” از اینکه بابایی تو رو با خودش نبرد غمگینی . یا ” حتما از اینکه ما تو رو تنها بزاریم می ترسی “

به آنها اطمینان بدهید شما برای شنیدن و تایید احساساتش حضور دارید.

” توحق داری از دست من عصبانی باشی چون دوست داشتی تلویزیون نگاه کنی ولی ما باید به فروشگاه می رفتیم و متاسفانه کاریش نمیشد بکنیم . “
به وضوح بایدبه او تاکید کنید که عصبانیت روش خوبی برای ابراز خشم نیست .

با رفتار خود برای بچه ها الگو باشید .

وقتی خودتان خشمگین هستید علت خشم را به او بگویید و پس از برطرف شدن خشم او را در جریان بگذارید .

البته گاهی احساسات جایگزین یکدیگر می شوند مثلا خشونت به جای خشم می نشیند یا غم به بدعنقی تبدیل می شود یا ترس به خجالت بدل می گردد

و همین موارد از علل اصلی درگیری والدین و کودک می تواند به حساب آید .در چنین مواردی باید تکنیکهای مربوط به خودش را استفاده کنید مثلا در هنگام خشونت تکنیک اتاق تنهایی ، هنگام بهانه گیری تکنیک شنیدن حرفها و یا هنگام نق زدن بی اعتنایی را می توانید اجرا کنید .

والد از کودک می‌خواهد کاری را در همان لحظه انجام دهد!!

و کودک یا آنرا به تعویق می‌اندازد یا اصلا انجام نمی‌دهد!

و والد این‌بار با صدایی بلندتر آنرا تکرار می‌کند و ممکن است عصبانی شده و تند و پرخاشگرانه باشد!

_ در مرحله اول خواسته‌های والدین رد می‌شود.
_ تا والدین دادنزنند، حرفشان عملی نمی‌شود.
_ محیط خانه متشنج می‌شود.

✳️ راه حل:

✅ درخواست‌هایتان را با شیوه‌های منطقی بخواهید.
✅ به کودک زمان بدهید، مثلا بگویید تا ده دقیقه دیگه تلویزیون را خاموش کن، یا تا یک ربع دیگه، که عقربه بزرگ به عدد شش رسید بیا غذات را بخور.
✅ برای درخواست از کودک کنار او بروید، نه اینکه از آشپزخانه فریاد بزنید.

 
بله. حتی یک نوزاد نیز وقتی از خواب گرسنه برخیزد و غذایش فورا آماده نباشد عصبانی شده و گریه می کند.

همه والدین می دانند که نیاز به غذا ،نیاز به عوض شدن پوشک، خستگی ، درد، کولیک و مسائلی از این دست کودک را به گریه وا می دارند.

برخی نوزادان نیز تمایل به این دارند که به دنیا به گونه ای شدیدتر و منفی تر واکنش نشان دهند . عصبانیت واقعی نوزاد معمولا تا حدود سن 12 الی 18 ماهگی شروع نمی شود. ولی بعضی از گریه های خشمناک نوزاد گونه ی کوچکی از آن نوع عصبانیت واقعی به نظر می رسد.

گاهی نوزاد با اینکه مشکلی در زمینه غذا ، پوشک و یا درد ندارد ولی باز هم به گریه کردن ادامه می دهد که در اینجا می شود گفت نوزاد نیاز به خالی کردن خودش دارد.یعنی برخی نوزادان برای رهایی از تنش و یا مصرف کردن انرژی اضافی شان گریه می کنند.

برخی نیز با گریه کردن به خود کمک می کنند تا بخوابند. حتی کودکان آسان نیز زمانی که به دنبال اکتشاف محیط اطرافشان هستند ولی به صورت کامل قادر به انجام آنچه می خواهند نیستند ،ناامید و عصبانی می شوند. به هر حال یادتان یاشد که یک نوزاد احساس خشم و بی طاقتی شما را حس می کند و با گریه بیشتر واکنش نشان می دهد پس در این مواقع خونسردی خود را حفظ کنید و تا زمانی که آرام تر شوید از فرد دیگری کمک بخواهید.

اگر شما کودک دشواری دارید باید هر چه بیشتر سعی در آرام کردن خودتان داشته باشید چون تحقیقات نشان داده است این کودکان نسبت به ریلکس بودن و آرامش والدینشان حساس تر هستند. در کل یادتان باشد شما نمی توانید طبیعت کودکتان را تغییر دهید پس سعی کنید به دنبال راه های خلاقانه برای تسکین بیشتر او باشید.

تجاوز به روان کودک

وقتی نقطه ضعف کودک خود را پیدا می کنیم و سعی می کنیم با ایجاد حساسیت در وی، او را برنجانیم یا با او شوخی کنیم، به روان او تجاوز کرده ایم.

مثلا اگر کودک شما از چیزی بدش می آید، مدام نام آن را جلوی کودک ببرید و یا اینکه برای تنبیه کودک، روان او را نشانه بگیرید مثل این جمله که تو دیگه حق نداری با بچه ها بازی کنی، این تجاوز به روان کودک است.

گاهی کودک که در دنیای خودش مشغول بازی کردن است و نمی خواهد هیچ چیز تنهایی و خلوت او را به هم بزند، یک دفعه بدون توجه به حریم روانی کودک، او را از روی زمین برداشته و سر به سرش می گذاریم.

از اصلی ترین اصول برخورد با کودک این است که:

وقتی فرزند شما عصبانی است
لطفا شما عصبانی نشوید…

 مراقب چیزهایی که کودکتان می بیند و می شنودباشید!

تشبیه جالبی درباره کودکان وجود دارد.

 کودک مثل “اسفنج” است!هرچه پیرامونش باشد، جذب می‌کند.

فیلم، کتاب، موسیقی، اسباب بازی و هر رسانه دیگری که در اختیار کودک است را با دقت زیر نظر داشته باشید!

هرگز فراموش نكنيد: پدر، مادر شدن راحت است، ولي پدر و مادر خوب ماندن، سخت است!

برگرفته از سایت فرزند صالح