±±±±±±±±±±±±±±±±±±±±±±±±±±±±±±±±±±±±±±±±

پذیرش توبه حضرت آدم، با عنایت پیامبر و اهل بیت علیهم السلام

فتَلَقَّی آدَمُ مِنْ رَبِّهِ کلِماتٍ فَتابَ عَلَیهِ إِنَّهُ هُوَ التَّوَّابُ الرَّحِیمُ

پس آدم از سوی پروردگارش کلماتی دریافت کرد،(وبا آن کلمات توبه کرد) پس خداوند لطف خود را بر او بازگرداند. همانا او توبه پذیر مهربان است.

توضیح و پیام ها

• چون آدم از غذایی که نباید بخورد، چشید و از آن همه نعمت و رفاه محروم شد، متوجّه اشتباه خود گردید. او در اثر پشیمانی و ندامت، کلماتی را از خداوند دریافت کرد و به وسیله آن کلمات، توبه نمود.
طبق آنچه از روایات شیعه و سنّی استفاده می شود، مراد از کلماتی که آدم به وسیله آن توبه نمود، توسّل به بهترین خلق خدا یعنی حضرت محمّد و اهل بیت علیهم السلام است. چنانکه در تفسیر درّالمنثور از ابن عباس نقل شده است که آدم برای پذیرش توبه اش، خداوند را به این نام ها قسم داد: «بحّق محمّد وعلی و فاطمة و الحسن و الحسین»
• بنابراین اولین توبه در روی زمین، با توسّل به محمّد و آل محمّد پذیرفته شد.
• همچنان که توفیق توبه از خداست، باید چگونگی و راه توبه را نیز از خداوند دریافت کنیم.
• قبول توبه و ارائه راه آن، از شئون تربیت و ربوبیت خداست.
• این همه لطف و قبول توبه، تنها کار خداست.
• اگر توبه واقعی باشد، خداوند آن را می پذیرد.
• اگر توبه را شکستیم، باز هم خداوند توبه را می پذیرد.
• عذر پذیری خدا همراه با رحمت است، نه عتاب وسرزنش.

سوره بقره، آیه 37

منبع:تفسیر نور، ج 1، ص 99