مهنــا
تعریف زنـدگی در یک کلمه:زنـدگی آفرینش است.
✨الهی✨
✨✨✨✨✨✨✨✨✨✨✨✨✨✨✨✨✨✨
بار خدایا ! تاکی میان من و تو ، منی و مائی بود.
منی از میان بردار تا منیت من تو باشد و من هیچ نباشم.
الهی ، تا با توام بیشتر از همه ام و چون با خودم ، کمتر از همه ام .
✨✨✨✨✨✨✨✨✨✨✨✨✨✨✨✨✨✨
بـَخْـشـِـشْ
چهارشنبه 96/02/20
بـَخْـشـِـشْ
یک وقت جلوی شما یک سبد سیب می آورند ، شما اول برای کناریتان بر میدارید ، دوباره بعدی را به نفر بعدی میدهید
دقت کنید !!!
تا زمانی که برای دیگران بر میدارید سبد مقابل شما می ماند
ولی حالا تصور کنید همان اول برای خود بردارید ، میزبان سبد را به طرف نفر بعد می برد…
نعمتهای خدا نیز اینطور است
با بخشش ، سبد را مقابل خود نگه دارید…
زیستن با استانداردهای خدا بسیار زیبا خواهد بود .
امام رضا عليه السلافرمودند:
«افراد سخاوتمند از خوراك دیگران استفاده مى كنند تا دیگران هم از امكانات ایشان بهره گیرند و استفاده كنند; ولیكن افراد بخیل از غذاى دیگران نمى خورند تا آن ها هم از غذاى ایشان نخورند.»
مستدرک الوسائل ج۱۵ ص۳۸۵ ح۸
زیبایی حجاب
چهارشنبه 96/02/20
امـام صـادق علیه السلام
شایسته نیست که زن مسلمان،آنگاہ که از خانه خویش بیرون می رود لباس خود را وسیله جلب.توجـه دیگران نماید.
کافی، ج ۵
قدر عافیت یکی داند که به مصیبتی گرفتار آید.
سه شنبه 96/02/19
پادشاهی با غلامی در کشتی نشست. غلام تا به حال سوار کشتی نشده بود و دریا را از نزدیک ندیده بود و از ترس شروع کرد به گریه و زاری و لرزه بر اندامش افتاد.
هر کاری می کردند آرام نمی شد و سفر پادشاه را به کامش تلخ کرده بود.
حکیمی در آن کشتی بود، به پادشاه گفت اگر اجازه دهی او را به روشی آرام کنم.
پادشاه اجازه داد. حکیم غلام را گرفت و به دریا انداخت و پس از چند لحظه او را گرفت و بالا آورد. غلام آرام گرفت.
حکیم گفت: غلام چون از اول نگرانی غرق شدن را نچشیده بود، امنیت و سلامت کشتی را نمی دانست؛ زیرا قدر عافیت کسی می داند که به مصیبتی گرفتار آید.
ای سیر تو را نان جوین خوش ننماید
معشوق من است آن که به نزدیک تو زشت است
حوران بهشتی را، دوزخ بود اعراف
از دوزخیان پرس که اعراف* بهشتست
فرقست میان آن که یارش در بر
تا آن که دو چشم انتظارش بر در
*اعراف مکانی میان بهشت و جهنم است. در این بیت سعدی به این موضوع اشاره می کند که برای بهشتی ها اعراف مانند بهشت است و برای جهنمیان اعراف مانند بهشت است!
چهارنشانه زوال دولتها
سه شنبه 96/02/19
الإمامُ عليٌّ عليه‌السلام
يستدَلُّ على إدبارِ الدُّوَلِ بأربَع
★تَضييعِ الاُصول
★والتمسُّكِ بالفروعِ،
★وتَقديمِ الأراذلِ
★وتأخيرِ الأفاضِلِ
?چهارچيز نشانه به سر آمدن دولت هاست:
۱-فرو گذاشتن اصول ،وقتی کار اصلی و بنیادی فراموش شود چه در اقتصاد و چه در فرهنگ و چه در سیاست و…این کار موجب سقوط دولت می شود .
۲-چسبيدن به فروع ، در دولتی که چیزهای بی ارزش و یا فرعی اصل قرار مگیره این دولت به سقوط نزدیک میشود .وقتی یک کنسرت موسیقی در یک نقطه کشور اصل برای دولت مردان اصل می شود . نتیجه اش غفلت از امور اصلی است و درگیر کردن کشور با مشکلات فراوان
۳-مقدّم‌داشتن فرومايگان، در دولتی که انسانها ی پست در مسند اجرا قرار بگیرند این افراد به فکر عقده گشایی و پر کردن جیب خود و…. خواهند بود. در دولتی که خائنان به کشور و وطن فروشان مورد احترام باشند
به نظر شما نتیجه چه خواهد بود
۴-عقب‌زدن مردمان با فضيلت و لايق ، وقتی در دولتی انسان های با فضیلت و صاحب تخصص خانه نشین شوند و در مقابل انسانها ی دون پایه مسند را در اختیار بگیرند.
در دولتی که مهمترین مسند کشور یعنی آموزش و پرورش در اختیار وارد کننده پوشاک باشد
خروجی این نهاد مشخص هست چه خواهدبود .
قدری تامل کنیم که چه کسی را برای مهمترین مسند اجرایی کشور انتخاب میکنیم.
? منبع : غرر الحکم ص ۳۴۲
از پیامدهای غیبت...
سه شنبه 96/02/19
از پیامد های غیبت جدا شدن گمراهان از صف مؤمنین و توهم جاهلان در بی نیازی به معصوم علیه السلام در اداره ی امور
امام صادق به نقل از پدرانشان از امیرالمؤمنین - علیهم السلام - فرمود:
به خدا سوگند، من و اين دو فرزندانم حسنین علیهما السلام یقینا کشته خواهيم شد و بی ترديد خداوند مردى از فرزندانم را در آخر الزمان بر می انگیزد كه برای ما خونخواهى خواهد كرد.
و بی شک از مردم پنهان خواهد شد براى مشخص شدن و جدا شدن گمراهان، تا جايى كه نادان می گويد: برای خدا در آل محمّد (ص) نيازى نيست.
شاید منظور از جمله ی آخر این باشد که جاهلان چنان در گمراهی فرو می روند و به بدعت ها خو می گیرند که دیگر برای اداره ی امور، به وجود امام معصوم (ع) و مراجعه به آموزه های اهل بیت (ع) نیازی نمی بینند.
? منبع : الغيبة للنعماني ص ۱۴۰
تاوان دل سوزاندن
سه شنبه 96/02/19
ﺣﻀﺮﺕ ﺣﺠﺔ ﺍﻟﺎﺳﻠﺎﻡ فاﻃﻤﻰ ﻧﻴﺎ:
ﻳﻜﻰ ﺍﺯ ﺻﺎﻟﺤﺎﻥ ﺑﺮﺍﻳﻢ ﻧﻘﻞ ﻛﺮﺩ: ﭘﻴﺮﺯﻧﻰ ﺁﻣﺪ ﺧﺪﻣﺖ ﺣﺎﺝ ﺷﻴﺦ ﺭﺟﺐ ﻋﻠﻰ ﺧﻴﺎﻁ ﺗﻬﺮﺍﻧﻰ ﻛﻪ ﺍﻫﻞ ﻣﻜﺎﺷﻔﻪ ﺑﻮﺩ ﻭ ﮔﻔﺖ: ﺁﻗﺎ ﭘﺴﺮﻡ ﺟﻮﺍﻥ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻣﺮﻳﺾ ﺷﺪﻩ ﻫﺮﭼﻪ ﺣﻜﻴﻢ ﻭ ﺩﻭﺍ ﻛﺮﺩﻩﺍﻡ ﺑﻰ ﻓﺎﻳﺪﻩ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﺗﻤﺎﻡ ﺍﻃﺒﺄ ﺟﻮﺍﺑﺶ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ؛ ﻳﻚ ﻓﻜﺮﻯ ﺑﻜﻨﻴﺪ.
ﺻﺎﺣﺒﺎﻥ ﻣﻜﺎﺷﻔﻪ ﻣﻰ ﺩﺍنند ﻛﻪ ﺍﻳﻨﻬﺎ ﮔﺎﻫﻰ ﺣﺎﻝ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﻜﺎﺷﻔﻪ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﮔﺎﻫﻰ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ ﺍﻳﻦ ﻧﻴﺴﺖ ﻛﻪ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺩﺭ ﺣﺎﻝ ﻣﻜﺎﺷﻔﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ، ﺍﻳﻦ ﺍﺋﻤﻪ ﻣﻌﺼﻮﻣﻴﻨﻨﺪ ﻛﻪ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺩﺭﺍﻳﻦ ﺣﺎﻝ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﺑﻘﻴﻪ ﮔﺎﻫﻰ ﺳﻴﻤﺸﺎﻥ ﻭﺻﻞ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ ﻭﮔﺎﻫﻰ ﻧﻤﻰ ﺷﻮﺩ.
ﮔﻔﺖ:ﺣﺎﺝ ﺷﻴﺦ ﺭﺟﺐ ﻋﻠﻰ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻭﻗﺖ ﺳﺮﺣﺎﻝ ﺑﻮﺩ. ﺷﻴﺦ ﺳﺮﺵ ﺭﺍ ﭘﺎﺋﻴﻦ ﺍﻧﺪﺍﺧﺖ ﻟﺤﻈﺎﺗﻰ ﺗﺎﻣﻞ ﻛﺮﺩ، ﺑﻌﺪ ﻓﺮﻣﻮﺩ: ﭘﺴﺮﺕ ﺳﻠﺎّﺥ ﺍﺳﺖ؟
ﮔﻔﺖ: ﺑﻠﻪ. ﺷﻴﺦ ﻓﺮﻣﻮﺩ: ﺧﻮﺏ ﻧﻤﻰ ﺷﻮﺩ.
ﮔﻔﺖ: ﭼﺮﺍ؟ ﻓﺮﻣﻮﺩ: ﺑﺨﺎﻃﺮﺍﻳﻨﻜﻪ ﮔﻮﺳﺎﻟﻪ ﺍﻯ ﺭﺍ ﺟﻠﻮﻯ ﻣﺎﺩﺭﺵ ﻛﺸﺘﻪ.
و ﭘﺴﺮ ﺷﻤﺎ ﺩﻭ ﺳﻪ ﺭﻭﺯ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺯﻧﺪﻩ ﻧﻴﺴﺖ، ﺩﻝ ﺳﻮﺯﺍﻧﺪﻩ ﺁﻧﻬﻢ ﺩﻝ ﻳﻚ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﻭ ﺁﻧﻬﻢ ﻣﺎﺩﺭﺵ ﺁﻩ ﻛﺸﻴﺪﻩ ﻭ ﻣﻴﻤﺮﺩ.
ﻣﺎﺩﺭ ﺟﻮﺍﻥ ﮔﻔﺖ: ﺁﺷﻴﺦ ﻳﻚ ﻛﺎﺭ ﺑﻜﻦ ﭘﺴﺮﻡ ﻧﻤﻴﺮﺩ ﻭ ﺑﻌﺪ ﺷﺮﻭﻉ ﺑﻪ ﮔﺮﻳﻪ ﻛﺮﺩ.
ﺁﺷﻴﺦ ﻓﺮﻣﻮﺩ: ﺁﺧﻪ ﻣﻦ ﭼﻪ ﻛﺎﺭﻛﻨﻢ ﺩﺳﺖ ﻣﻦ ﻛﻪ ﻧﻴﺴﺖ. ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺩﻝ ﺳﻮﺯﺍﻧﺪﻩ ﻭ ﺁﻩ ﺁﻥ ﺣﻴﻮﺍﻥ ﮔﺮﻓﺘﻪ …ﻭ ﺑﻌﺪ ﺁﻥ ﺟﻮﺍﻥ ﻫﻢ ﻣﺮﺩ.
ﺑﺒﻴﻨﻴﺪ ﺍﻳﻦ ﺩﻝ ﻳﻚ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺭﺍ ﺳﻮﺯﺍﻧﻴﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺭﻭﺯ ﺍﻓﺘﺎﺩ ﻭ ﺁﻥ ﻭﻗﺖ ﺗﻮ ﺩﻝ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻛﻪ ﺍﺷﺮﻑ ﻛﺎﺋﻨﺎﺕ ﺍﺳﺖ ﻣﻰ ﺭﻧﺠﺎﻧﻰ ﻭﺑﺪﺭﺩ ﻣﻰ ﺁﻭﺭﻯ، ﻭﺍﻯ ﺑﺤﺎﻝ ﺁﻥ ﺁﺩﻡ ﻫﺎﻳﻰ ﻛﻪ ﺩﻝ ﺍﻧﺴﺎﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺑﺴﻮﺯﺍﻧﻨﺪ، ﺟﻮﺍﺏ ﺧﺪﺍ ﺭﺍ ﭼﻪ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺑﺪﻫﻨﺪ. ﺍﻯ ﻣﺮﺩﻡ ﻣﻮﺍﻇﺐ ﺑﺎﺷﻴﺪ.
از بیانات استاد عارف اخلاق، آیت الله فاطمی نیا
امانتی برای رئیس جمهور
سه شنبه 96/02/19
✅ یکی از صفات مومنین که خداوند در قرآن آن را بیان کرده است، امانت داری است.
«وَ الَّذِينَ هُمْ لِأَمَانَاتِهِمْ وَعَهْدِهِمْ رَاعُونَ مومنون/ ۸ و آنها كه امانت ها و عهد خود را مراعات می كنند».
بخش امانت، به امانت فردی بر می گردد، اما مهم تر از ادای امانت فردی، امانت داری در عرصه اجتماعی و سیاسی است.
یعنی شخصی که قرار است در آینده به عنوان رئیس جمهور انتخاب شود، امانت دار میلیون ها نفر به حساب می آید، چون آن پستش اعطایی نیست، بلکه او در جایگاه ریاست جمهوری، امین مردم است و موظف است این امانت را به صاحبانش بر گرداند. همانگونه که قرآن می فرماید:
«إِنَّ اللّهَ يَأْمُرُكُمْ أَن تُؤدُّواْ الأَمَانَاتِ إِلَى أَهْلِهَا نساء/ ۵۸ خداوند به شما فرمان می دهد كه امانت ها را به صاحبان آن برسانيد.
امانت داری در مسئولین دولتی چنان اهمیتی دارد که امیر المومنین (علیه السلام ) در نامه ای به اشعث ابن قیس (فرماندار آذربایجان) ضمن هشداری درباره استفاده ناروا از بیت المال، می فرماید: «همانا پستت برای تو وسیله آب و نان نبوده، بلکه امانتی در گردن توست.»
? منبع : سید رضی، نامه ۵ نهج البلاغه
همانا، من، امان و مایه ى ایمنى براى اهل زمینم
سه شنبه 96/02/19
امام زمان(علیه السلام) می فرمایند:
(إِنّی لاََمانٌ لاَِهْلِ الاَْرْضِ کَما أَنَّ النُّجُومَ أَمانٌ لاَِهْلِ السَّماءِ)
- همانا، من، امان و مایه ى ایمنى براى اهل زمینم؛ همان گونه که ستاره ها، سبب ایمنى اهل آسمان اند.
شرح حدیث
این کلام، قسمتى از جواب هایى است که امام زمان(علیه السلام)، در پاسخ به نامه ى اسحاق بن یعقوب فرموده است.
اسحاق در این نامه، از علت غیبت سؤال مى کند. حضرت بعد از جواب و بیان علّت غیبت، به این نکته اشاره دارد که وجود امام در غیبت، بى فایده و اثر نیست؛
از فواید امام این است که وجود او سبب ایمنى براى اهل زمین است؛
همان گونه که ستارگان آسمان مایه ى ایمنى براى اهل آسمان اند.
در روایات صحیح دیگرى نیز به همین مضمون اشاره شده است.
در آن روایات آمده است: اگر حجت در زمین نباشد، زمین و اهل آن، دگرگون و مضطرب خواهند شد.
در تشبیه امان بودن امام زمان(علیه السلام) براى اهل زمین، به امان بودن ستارگان براى اهل آسمان، وجوه تشابهى نهفته است که به دو مورد از آن ها اشاره مى کنیم
۱-همان گونه که از جهت تکوینى، وجود ستارگان و کیفیّت وضع آن ها موجب امان و آرامش کرات و سیارات و کهکشان هاست، وجود امام زمان(علیه السلام) نسبت به موجودات زمین نیز چنین است.
۲-همان گونه که به سبب ستارگان، شیاطین از آسمان ها رانده شدند و امان و آرامش براى اهالى آسمان ها، از جمله ملائکه فراهم شد، وجود امام زمان(علیه السلام) نیز تکویناً و تشریعاً سبب طرد شیاطین از اهل زمین، خصوصاً انسان ها خواهد بود.
? پی نوشت : شرح چهل حدیث از حضرت مهدى(علیه السلام)، على اصغر رضوانى، انتشارات مرکز مدیریت حوزه علمیه قم ۱۳۸۲
- کمال الدین، ج ۲ ص ۴۸۵ ح ۱۰
- الغیبة، شیخ طوسى، ص ۲۹۲ ح ۲۴۷
- احتجاج، ج
- ص ۲۴۸
- إعلام الورى، ج ۲ ص ۲۷۲
- کشف الغمة، ج ۳ ص ۳۴۰
- الخرائج و الجرائح، ج ۳ ص ۱۱۱۵
- بحارالأنوار، ج ۵۳ ص ۱۸۱ ح ۱۰
- شرح چهل حدیث از حضرت مهدى(علیه السلام)، على اصغر رضوانى، انتشارات مرکز مدیریت حوزه علمیه قم ۱۳۸۲
جوان روح بیدار جامعه است.
دوشنبه 96/02/18
جوان روح بیدار جامعه است.
رهبرانقلاب: هر وقت که دل امام حسین (عليه‌السلام) براى پیامبر (صلي الله عليه و آله) تنگ مى‌شد، به حضرت علی اکبر (عليه‌السلام) نگاه مى‌کرد.
ولادت حضرت علی‌اکبر و روز جوان مبارک
“صلواتی تقدیم روح حضرت علی اکبر«ع» میکنیم”
داستان
دوشنبه 96/02/18
★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★
روزی مردی نصرانی وارد مسجد النبی شد. مسلمانان به او گفتند بیرون برو که تو مردی نصرانی هستی، ولی او گفت: دیشب در عالم خواب پیامبر اعظم(صلی الله علیه و آله) را دیدم و به دست ایشان مسلمان شدم. اکنون آمده‌ام اسلام خود را بر یکی از نزدیکان پیامبر عرضه دارم و بیعت خود را تجدید کنم.
مردم او را به امام حسین(علیه السلام) راهنمایی کردند. وقتی خدمت امام رسید، خود را به پای ایشان اندخت تا قدم‌های مبارکش را ببوسد.
سپس جلسه‌ای در محضر امام حسین تشکیل شد و آن مرد خواب خود را برای ایشان بازگفت.
آن‌گاه حضرت، فرزند خود علی‌اکبر را که نقابی بر صورت مبارک داشت، فراخواند و سپس نقاب را از روی فرزند برداشت. وقتی چشم آن مرد به جمال علی‌اکبر افتاد، بی‌هوش گردید.
امام حسین(علیه السلام) دستور داد آب به صورتش پاشیدند تا به هوش آمد. آن‌گاه امام رو به او کرد و فرمود:
آیا پسرم علی‌اکبر شبیه به جدم رسول الله است؟
آن مرد گفت: آری، به خدا قسم شبیه به پیامبر است.
سپس امام فرمود: اگر تو نیز فرزندی مانند فرزند من داشته باشی و خاری به بدن او اصابت کند و خراشی بردارد، چه می‌کنی؟
آن مرد گفت: ای آقا و مولایم! فوراً می‌میرم.
در این زمان امام حسین(علیه السلام) فرمود: به تو خبر می‌دهم که این فرزندم را می‌بینم که در برابر چشمم، با شمشیرها قطعه قطعه میشود و پاره پاره می‌گردد.
★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★
? منبع : جوانان بنی‌هاشم به نقل از شفاء الصدور، ج ۲، ص ۳۵۰
★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★
