مهنــا

​

امام حسین ( علیه السلام ) :

اي فرزند آدم ، به ياد آور بستر مرگ و خوابگاه قبر خويشتن را،

ياد آور هنگامي را كه در پيشگاه عدالت الهي اعضا و جوارحت به زيانت گواهي خواهند داد،

 روزي را به ياد آور كه قدمها در آن روز مي لرزد و دلها در تنگناي سينه فشرده مي شود،

روزي كه عده اي در آن رو سفيد گردند و رازها از پرده برون افتد و ميزان عدالت الهي براي سنجش نيك و بد به كار افتد.

​

مهربان بودن مهمترین قسمت انسانبودن است

این"دل” انسان است که 

او را “سعادتمند” و ثروتمند می کند

انسان با آنچه که “هست ” ثروتمند است

 نه با آنچه که دارد.

“آرامش” سهم کسانی است

که “بی منت” می بخشند…

“بی کینه” می خندند… 

و در نهایت با “سخاوت" 

محبت شان را اکرام می کنند.

مهربان باشیم

​
امام حسین (علیه السلام) :

عقل كامل نمي شود مگر با پيروي از حق .

بحارالانوار، ج۷۸، ص۱۲۷.

امام حسین (علیه السلام ) :

 اين را دانسته باشيد عاليترين نعمتهايي كه خداوند به شما داده است ، احتياجهايي است كه مردم به شما دارند، مراقب باشيد كه با بي اعتنايي به نيازمندان ، اين نعمتها را رد نكنيد كه تبديل به نقمت و بلا خواهد شد. 

بدانيد كه كار نيك علاوه بر آن كه موجب ستايشگري مردم است ، به دنبال آن هم پاداش الهي در كار است . 

اگر ممكن بود كه (كار نيك ) را به صورت انساني ببينيد، او را شخصي خوش رو، بسيار زيبا مشاهده مي كرديد، كه هر بيننده اي از ديدارش لذت مي برد، و چنانچه مي شد (كار زشت ) را به صورت انسان ببينيد، شخصي زشت و بدقيافه به چشم شما مي آمد كه دلها از آن نفرت مي گشت و چشمها از ديدار روي نحسش فرو بسته مي شد.

بحارالانوار، ج۱۲۱، ص۱۲۱.

امام حسین (علیه السلام) :

 آگاه باشيد كه يكي از نعمتهاي الهي بر شما حاجات و نيازهاي مردم به شما است ، پس از اين نعمتها بيزار نشويد كه برمي گردند و به جاي ديگر مي روند.

بحارالانوار، جلد۷۸، ص۱۲۱

​

اَلسَّلاَمُ عَلَي الْحُسَيْنِ

وَ عَلَي عَلِيِّ بْنِ الْحُسَيْنِ

وَ عَلَي أَوْلاَدِ الْحُسَيْنِ

وَ عَلَي أَصْحَابِ الْحُسَيْنِ

سلام بر حسين

و بر علي بن الحسين 

و فرزندان حسين، 

و ياران حسين.

کل یوم عاشورا و کل ارض کربلا

روز عاشورا شهادت سرور و سالار شهیدان ابا عبدالله الحسین علیه السلام  بر محضر امام زمان ارواحنا فداه و مسلمانان جهان تسلیت باد

​

متوسل می‌نویسد: در روایت‌های خاندان وحی، برای گریستن در مصایب آمده است، هیچ چیز شیطان را مانند ندبه کردن و گریه کردن بر حضرت سیدالشهداء(ع) به خشم نمی‌اندازد.

 در آخرین وصیت حضرت اباعبدالله(ع) به فرزند بزرگوارشان امام زین‌العابدین(ع) این گونه آمده است: 

ای فرزندم؛ سلام مرا به شیعیانم برسان و به آن‌ها بگو، پدرم غریبانه از دنیا رفت، پس بر او نوحه‌سرایی کنید و به شهادت رسید، پس به او گریه کنید.

همچنین در این زمینه به نقل از قدس آنلاین؛ در تذکرة الشهدا نقل شده است که پس از شهادت امام حسین(ع) ابلیس لعین از خوشحالی پرواز کرد و تمام زمین را گشت و شیاطین و عفاریت را به دور خود جمع کرد و گفت:

 ای شیاطین؛ ما امروز به آرزوی خود رسیدیم، و مردم را اهل جهنم کردیم، مگر کسی که در این مصیبت گریه کند و به دوستی و محبت آل محمد(ص) مصمم گردد.

پس تا می توانید مردم را از این واقعه در شک اندازید و از آگاهی از این مصیبت باز دارید تا زحمت من به هدر نرود.

​

همین طوری که پیغمبر فرمود: «حُسَینٌ مِنّی وَ انَا مِنْ حُسَینٍ»  

ما اینطور می‌گوییم:«حُسَینٌ مِنّا وَ نَحْنُ مِنْ حُسَینٍ» 

چرا؟می‌گوییم برای اینکه حسین در 1328 سال پیش برای ما و به خاطر ما و به خاطر همه انسانهای عالم قیام کرد.

- استاد مطهری از کتابِ حماسه حسینی

​

مقام عباس، تجلی بصیرت در عمل است همه‌ی اصحاب عاشورا، اهل بصیرت بودند، اما عباس را، مقام بصیرت این قیام خوانده‌اند

بصیرت، شجاعت می‌آورد؛ مثل وقتی که دشمن برایش امان‌نامه آورد… و او پشیمانشان کرد 

 بصیرت، قدرت می‌آورد؛ مثل وقتی که اول برادرهایش را به میدان می‌فرستد…. می‌خواهد با سهم قربانی بیشتری، در کنار امامش باشد

 بصیرت، وفاداری می‌آورد؛ مثل وقتی که پنجه در فرات دارد، و آب نمی‌نوشد

راز پایداری در میدان … نه راز عباس شدن … بصیرت است

خیلی ها در میدان می‌مانند، اما عباس نمی‌شوند

عباس؛ یعنی قیمت هر چیزی را، به اندازه‌ای که هست بدانی …

و امامت را ، پای ارزش‌هایِ اشتباهیِ دنیا، ذبح نکنی

تاسوعای حسینی، یادبود استوارترین برادر تاریخ، خداوند ادب، پاسبان خیمه خورشید، سردار سربلند کربلا و مدافع راستین ولایت، حضرت ابالفضل العباس ‹علیه السلام› را محضر مبارک حضرت مهدی ارواحنا فداه ،میراث دار عاشورا و سوگواران و ارادتمندان آن حضرت تسلیت عرض میکنم.

سالی گذشت اما تو را پیدا نکردم
فکری به حال این دل رسوا نکردم

شرمنده ام آقا، برای دیدن تو
این چشم های خشک را دریا نکردم

پر دارم اما پر نمی گیرم به سویت
بند گناهم را ز پایم وا نکردم

همت برای ترک معصیّت ندارم
گفتم که توبه می کنم اما نکردم

پیش همه نام تو را بردم همیشه
اما خودم را در دل تو جا نکردم

گفتی بیا، من روی گرداندم ز رویت
من با دل تو خوب، اصلا تا نکردم

جز روضه ها ما را پناهی نیست فردا
کاری برای محشر کبری نکردم

چون خواهری که بین مقتل داشت می گشت
گشتم ولی آقا تو را پیدا نکردم

وحید محمدی