مهنــا

براي شناسايي به منطقه ي چنانه رفته بوديم. 

شرايط بسيار سختي بود. 

نه غذا به اندازه ي كافي داشتيم و نه آب. 

طلبه اي با ما بود كه سختي بر او بسيار فشار مي آورد و او از اين موضوع ناراحت بود و مي گفت: «من بايد خودم را بسازم.»

يك روز او را بسيار سرحال ديدم، 

پرسيدم: «چه شده؟ اين طور سرحال شدي!» 

پاسخ داد: «ديشب وقتي استتار كرده بوديم، در خواب، صحراي وسيعي را در مقابلم ديدم و آقايي را كه صورتش مي درخشيد.» به احترام ايشان ايستادم و سؤال كردم «آقا عاقبت ما چه مي شود؟»

فرمودند: «پيروزي با شماست ولي اگر پيروزي واقعي را مي خواهيد، براي فرج من دعا كنيد.» 

باز پرسيدم: «آقا من #شهيد مي شوم؟» 

فرمودند: «اگر بخواهي، بله. تو در همين مسير شهيد مي شوي، به اين نشاني كه از سينه به بالا چيزي از بدنت باقي نمي ماند. به برونسي بگو پيكرت را به قم ببرد و به خانواده برساند.»

اين طلبه وصيت نامه اش را نوشت و از شهيد برونسي خواست كه هر وقت شهيد شد، جنازه اش را به قم برساند. 

چند روز بعد دشمن متوجه حضور ما شد و ما را به گلوله بست. طلبه ي جوان شهيد شد و از سينه به بالا، چيزي از بدنش نماند.

یادش گرامی باد.

راوي : محمد قاسمي

ماه شعبان با همه فضایل و برکاتش دارد با ما وداع می کند، نمی دانم شما چقدر از برکات این ماه استفاده کرده اید چقدر اعمالش را انجام دادید، چندتا صلوات فرستاده اید؟ چندتا دوشنبه و پنج شنبه اش را روزه گرفته اید؟ در هر حال ماه عزیز خدا شعبان المعظم دارد می رود و حسرت بر مایی که قدر لحظات با عظمتش را ندانستیم، و خوشا به حال آنان که به جای پرداختن به کارهای بی فایده و بی ارزش بهره خود را از این ماه پر خیر و برکت بردند، خوشا به حال آنان که از این مقدمه برای رسیدن به نورانیت ماه خدا ماه مبارک رمضان آماده شدند.  یک مژده برای همه کسانی که دلشان می خواهد جبران مافات کنند و لحظات از دست داده را زنده کنند.

اباصلت هروی می‌گوید: جمعه آخر ماه شعبان خدمت امام رضا (علیه‌السلام) رسیدم.

حضرت فرمود: ای اباصلت! اکثر ماه شعبان رفت و امروز جمعه آخر ماه است، پس تقصیرها و کوتاهی‌های گذشته را در بقیّه این ماه جبران کن و به آنچه برای تو سودمند است روی‌آور، بسیار دعا کن و استغفار نما و قرآن را بسیار تلاوت کن و از گناهان خود توبه نما تا وقتی‌که ماه رمضان داخل می‌شود، خود را برای خدا خالص ساخته باشی و هر دَیْن و امانتی بر عهده‌ داری، ادا کن و کینه هر کس که در دل ‌داری بیرون نما و گناهانی را که انجام می‌دادی ترک کن و از خدا بترس و در امور پنهان و آشکار خود بر خدا توکّل نما که هر کس بر خدا توکّل کند، خداوند امور او را کفایت می‌نماید و در بقیه این ماه این دعا را بسیار بخوان:

  اَللّـهُمَّ اِنْ لَمْ تَکُنْ غَفَرْتَ لَنا فیما مَضی مِنْ شَعْبانَ، فَاغْفِرْ لَنا فیما بَقِی مِنْهُ. خدایا اگر در آن قسمت از ماه شعبان که گذشته ما را نیامرزیده‌ای در آن قسمت که از این ماه مانده بیامرزمان.

امام (علیه‌السلام) در ادامه فرمود: خداوند به احترام و عظمت ماه مبارک رمضان، بنده‌های بسیاری را در ماه شعبان از آتش جهنّم آزاد می‌گرداند. [زاد المعاد، صفحه 81 و 82]  

 در سه روز دو ماه روزه بگیریم عزیزان این سه روز پایانی ماه شعبان اهمیت بسیار زیادی دارد، باید سعی کنیم از لحظه لحظه آن استفاده کنیم و از آن بهره ببریم  این سه روز به قدری اهمیت دارند که روزه داشتن آن و وصل کردنش به روزه ماه رمضان، ثوابی معادل روزه دو ماه متوالی داشتن دارد.

قالَ الصّادِقُ علیه السلام: مَنْ صامَ ثَلاثَةَ أَیّامِ مِنْ اخِرِ شَعْبانَ وَ وَصَلَها بِشَهْرِ رَمَضانَ كَتَبَ اللّه ُ لَهُ صَـوْمَ شَهْـرَیْنِ مُتَتـابِعَـیْنِ.

امام صادق علیه السلام فرمود: هر كس سه روز آخر ماه شعبان را روزه بگیرد و به روزه ماه رمضان وصل كند، خداوند ثواب روزه دو ماه پى در پى را برایش محسُوب مى كند. (وسائل الشیعه، ج 7، ص 375، ح 22 )

در این سه روز هر چقدر می توانیم، صلوات بفرستیم و دعای فرج بخوانیم و تا می توانیم استغفار کنیم، باشد که آمرزیده وارد ماه سراسر نور رمضان شویم.   نکته ای در مورد مناجات شعبانیه مناجات شعبانیه یکی از پربارترین دعاهای مأثور ماست، در مناجات شعبانیه همه حرف هایی که دوست داریم با خدای خوبمان بگوییم و عاجزیم، به شیواترین شکل آمده است، اگر تا کنون این مناجات نورانی را نخوانده اید فرصت مناسبی است که این دعای شریف را بخوانید، که در مورد آن سفارشات زیادی از علمای بزرگ ما به ما رسیده است.

امام علی علیه السلام:

آن کسی که دشمن توست ، تو را می فریبد

خدعه و نیرنگ از صفات دشمن است

📕غررالحکم ج 2

رهبر انقلاب:

شنیدید رئیس‌جمهور آمریکا حرف‌های سخیف و سبکی زد. شاید بیش از ۱۰ دروغ در حرف‌های او بود. هم نظام را تهدید کرد، هم ملت را که چنین و چنان می‌کنم.

بنده از طرف ملت ایران می‌گویم:

آقای ترامپ! شما غلط میکنید

​
وَ قَالَ الصَّادِقُ(ع) مَنْ صَامَ ثَلَاثَةَ أَيَّامٍ مِنْ آخِرِ شَعْبَانَ وَ وَصَلَهَا بِشَهْرِ رَمَضَانَ كَتَبَ اللَّهُ لَهُ صَوْمَ شَهْرَيْنِ مُتَتَابِعَيْنِ.

امام صادق(ع) فرمود:

هرکس سه روز آخر ماه شعبان را روزه بگیرد و آن را به ماه رمضان متصل کند، خداوند پاداش روزه دو ماه متوالی را برای او می‌نویسد.

📚من‌لایحضره‌الفقیه، ج۲، ص۹۴

 خاخام یهودی(از ماموران موساد):

قشر مذهبی تنها دشمن ماست

بقیه سرگرم شهوترانی وبدست آوردن پول بیشتر هستند

کاری باید کرد که مراسم عزاداری بروند ولی چیزی از اسلام وسیاست ندانند

آنها باید از سیاست دور شوند.

علامه حسن زاده آملی: آنکه نیت گناه کرده است، هر چند به فعل آن دست نیافته است ولی دل را از دست داده است

دوش حمام رو نگاه کن. 

آب از بالا سرت میاد ولی

اینکه اصلاً آب باز شه یا نه، کم باشه یا زیاد، سرد باشه یا گرم، به تو مربوط میشه که کدوم شیرو بچرخونی

کم بچرخونی یا زیاداصلاً بچرخونی یا نه!همه به خودت ربط داره.

مثالو زدم که بگم ماجرای “رزق و روزی” یک چنین ماجراییه

رزق ما تو آسمونه، اون بالابه همین خاطر قرآن میگه:

“فی السماء رزقکم”

ولی اینکه فرو بباره یا نه و یا کم بباره یا زیاد به سعی و تلاش ما بستگی داره.

” لیس للانسان الا ما سعی”

فرمود اگر کسی رزقش کمه، انفاق کنه.میگیم دست خودم خالیه

اما خدا میگه از همونی که داری ببخش تا برات زیادش کنم.

چه حساب کتاب قشنگی داره خدا.

همه چیش بوی محبت می ده

میگه غمگینی؟ دلی رو شاد کن

خسته‌ای؟ دست افتاده‌ای رو بگیر

نگاه نکن کم داری، ببخش

من برات زیادش می‌کنم.درستش می‌کنم

باور کنیم خدا رو

دیدید وقتی حال کسی را خوب می‌کنیم، دل کسی رو شاد می‌کنیمتا چند وقت خودمون شارژیم؟

کل قصه‌ی زندگی همینههمش بده بستون محبته.

اگه تو این داد و ستد شرکت نکنی و بلدش نباشی

پس «زندگی» نمی‌کنی همین.

مادربزرگ می‌گفت: 

هرکسی در این دنیا نان قلبش را می‌خورد! 

تنها بخشیدن و گذشتن کفایت نمی‌کند، 

رها کن خشم درونت را، 

خاموش کن آتشی که جانت را می‌سوزاند 

بایست روبروی خودت 

دستی دراز کن 

غبار نفرت را بشور بگذار برود دور شود. 

چشم بپوشان از خطای آنکه دلت را آزرده! 

عاقبت آنچه آدمی را از پای در می‌آورد و می‌میراند اعمال گذشته‌ی اوست، 

زخم‌هایی که بر جان‌ها نهاده، 

رؤیاهایی که بر باد داده 

و حرف‌هایی که با آن‌ها، دل‌هایی را شکسته است. 

مادربزرگ می‌گفت: حال دلت را خوب کن 

و باور کن هرکسی در این دنیا نان قلبش را خواهد خورد…

​
مادر بزرگ مهره‌های تسبیحُ از زیرِ انگشتش رد کرد و بی‌هوا گفت:

زمانِ ما که این‌جوری نبود مادر جون!

عیب بود اگه زن و شوهر به هم علاقه نشون بدن، حتی رومون نمی‌شد همدیگرو به اسم صدا بزنیم، من به آقا جونت می‌گفتم “آقا” اونم به من می‌گفت “ضعیفه"…

یه وقتایی هم که کِیفش کوک بود حاج خانم صدام می‌زد…

اون موقع ها دوست داشتنُ با حرف نشون نمی‌دادن مادر…

همین که مَردت ساعت دوازده ظهر با یه کیسه خرت و پرت و یه کیلو میوه‌ای که دوست داری میومد خونه یعنی خاطرتُ می‌خواست…!

یادمه روزای اولی که واسه داییت آبستن بودم دلم بدجور برا آلبالو خشکه پَر می‌کشید آقا جونت وقتی فهمید، تا نُه ماه ظهرها که می اومد خونه اول یه پاکت پُر آلبالو خشکه میذاشت رو طاقچه و بعد بدونِ هیچ حرفی می‌رفت کنارِ حوض تا وضو بگیره، منم به جای تشکر سجاده‌اش رو تو اتاق پهن می‌کردم و منتظر می‌شدم تا بیاد نماز بخونه، اون موقع ها به این چیزا می‌گفتن دوست داشتن…!

زن و شوهر زبونی بهم علاقه نشون نمی‌دادن، اینکارا قباحت داشت…

تو جمع که دیگه حرفشم نزن…

تو تمومِ این سالا فقط یه بار آقا جونت جلوی همه محبتش رو بهم نشون داد اونم وقتی بود که بچه اولمُ بدنیا آوردم، یادمه وقتی که پسر کاکُل زریمونُ دید اومد جلوی همه سرمُ بوسید و همینجور که می‌خندید گفت: عجب گل پسری واسمون آوردی خانم…

بمونه که اون روز از خجالت لپام گل انداخت و تا صبح تو چشماش نگاه نکردم…

زمانِ ما حیا حرف اولُ می‌زد…

تو خونه خودمونم چارقد سرمون بود، فقط سالی یه بار یه سُرمه می‌کشیدیم تو چشمامون!

اون موقع ها همه چیز فرق می‌کرد، علاقه‌ها یه جور دیگه بود!

الانُ نبین که دوست داشتن شده نُقلِ دهنِ همه و از مزه افتاده…

اینو که گفت اشک تو چشماش جمع شد، عکسِ آقا جونُ گرفت تو بغلش و آروم گفت:

آقا الان که من نمی‌بینمت، ولی تو از اون دنیا منو می‌بینی، تو که صدامو می‌شنوی، میخوام بگم به اندازه تمامِ اون سال‌هایی که با چشمامون حرف می‌زدیم، دوسِت دارم؛

اندازه تمامِ اون آلبالو خشکه های سَرِ ظهرِ رو طاقچه “دوسِت دارم”

تحقیقات روان‌شناسی نشان داده که وقتی انسان هیجان‌ زده می‌شود، عقل و خِرد او به یک‌ سوم، افت پیدا می‌کند “چه مثبت و چه منفی، چه عاشق و چه عصبانی، پر از خشم و نفرت و يا محبت افراطی و ….”

يعني اگر ما ۱۸۰ درجه IQ “ضریب هوشی” داشته باشیم و جزو نوابغ باشیم، وقتی هیجان‌زده شویم، ضریب هوشی‌ مان به ۶۰ می‌رسد “نُرمالِ ضریب هوشی، ۱۰۰ است” یعنی مثل یک آدم عقب‌مانده تصمیم می‌گیریم.

خونسردی، آرامش و متانت و تصميم نگرفتن در لحظه‌های خشم و عصبانيت و يا عشق زياد، راهِ درست زندگی کردن و موفقیت و خوشبخت شدن است.