مهنــا

امیرالمؤمنین علی علیه‌السلام:

وَ اِنَّ لِلذِّكرِ لاََهْلاً اَخَذُوهُ مِنَ الدُّنْيا بَدَلاً، فَلَمْ تَشْغَلْهُمْ تِجارَةٌ وَ لا بَيعٌ عَنْهُ،

برای ياد خدا اهلی است كه آن ياد را به جای دنيا انتخاب كرده‌اند، هيج تجارت و داد و ستدی آنان را از ذكر حق غافل نمی‌كند، 

يقْطَعُونَ بِهِ اَيامَ الْحَياةِ، وَ يهْتِفُونَ بِالزَّواجِرِ عَنْ مَحارِمِ اللّهِ في اَسْماع الْغافِلينَ،  

روزگار خود را با ياد خدا به سر می‌برند، و با بيان‌های بازدارنده از محرمات الهی به گوش غافلان بانگ می‌زنند،

وَ يأْمُرُونَ بِالْقِسْطِ وَ يأْتَمِرُونَ بِهِ، وَ ينْهَوْنَ عَنِ الْمُنْكرِ وَ يتَناهَوْنَ عَنْهُ،

به عدالت فرمان می‌دهند و خود عامل به آنند، از زشتی نهی می‌كنند و خود از آن باز می‌ايستند، 

فَكاَنَّما قَطَعُوا الدُّنْيا اِلَی الاْخِرَةِ وَ هُمْ فيها، فَشاهَدُوا ماوَراءَ ذلِك، 

گويی رابطه خود را با دنيا بريده و در آخرت‌ هستند و آنچه را بعد از دنياست مشاهده می‌كنند،  

فَكاَنَّمَا اطَّلَعُوا غُيوبَ اَهْلِ الْبَرْزَخ فی طُولِ الاِْقامَةِ فيهِ، وَ حَقَّقَتِ الْقِيامَةُ عَلَيهِمْ عِداتِها،

انگار بر احوال پنهان برزخيان كه چه مدتی است در برزخ به سر می‌برند آگاهند، و قيامت وعده‌های خود را بر آنان محقق كرده،

فَكشَفُوا غِطاءَ ذلِك لاَِهْلِ الدُّنْيا حَتّی كاَنَّهُمْ يرَوْنَ ما لايرَی النّاسُ، وَ يسْمَعُونَ ما لا يسْمَعُونَ. 

و اينان برای اهل دنيا پرده از آن برداشته‌اند، گویی چنان است كه می‌بينند آنچه را مردم نمی‌بينند، و می‌شنوند آنچه را مردم نمی‌شنوند. 

نهج البلاغه، بخشی از خطبه ۲۲۲(رجال لا تلهیهم)

https://eitaa.com/kanonrahpooyan

​قرآن شفاعت کننده روز جزاست

وَاعْلَمُوا أَنَّهُ شَافِعٌ مُشَفَّعٌ، وَ قَائِلٌ مُصَدَّقٌ، وَ أَنَّهُ مَنْ شَفَعَ لَهُ الْقُرْآنُ يَوْمَ الْقِيَامَةِ شُفِّعَ فِيهِ، وَ مَنْ مَحَلَ بِهِ الْقُرْآنُ يَوْمَ الْقِيَامَةِ صُدِّقَ عَلَيْهِ

 «بدانيد قرآن، شفاعت کننده اى است که شفاعتش مورد قبول و گوينده اى است که سخنش مقبول است. کس که قرآن در روز قيامت براى او شفاعت کند مشمول شفاعت مى شود و آن کس که قرآن در قيامت از وى شکايت کند گواهى اش بر ضد او پذيرفته خواهد شد» 

نهج البلاغه،خطبه ۱۷۶.

أَلاَ لاَيَعْدِلَنَّ أَحَدُکُمْ عَنِ الْقَرَابَةِ يَرَى بِهَا الْخَصَاصَةَ أَنْ يَسُدَّهَا بِالَّذِي لايَزِيدُهُ إِنْ أَمْسَکَهُ وَ لاَيَنْقُصُهُ إِنْ أَهْلَکَهُ

آگاه باشيد! هيچ يک از شما، نبايد از بستگان نيازمند خود رويگردان شود و از آنان، چيزى را دريغ دارد؛ که نگه داشتنش مايه فزونى نيست و از بين رفتنش کمبودى براى او نمى آورد»

نهج البلاغه،خطبه۲۳.

کلام امیرالمؤمنین امام على عليه السلام

اِنَّ اللّهَ تعالى اَنْزَلَ كِتابا هاديا بَيَّنَ فيهِ الْخَيْرَ وَ الشَّرَّ، فَخُذوا نَهْجَ الْخَيْرِ تَهْتَدوا وَ اَصْدِفوا عَنْ سَمْتِ الشَّرِّ تَقْصِدوا؛

خداى تعالى كتابى راهنما فرستاد و در آن خوب و بد را روشن ساخت. پس راه خوبى را پيش گيريد تا هدايت شويد و از راه بدى دورى جوييد تا به مقصد برسيد.

نهج البلاغه: خطبه١۶٧

امام سجاد عليه السلام:

اِتَّقُوا الكَذِبَ الصَّغيرَ مِنهُ وَ الكَبيرَ، فى كُلِّ جِدٍّ وَ هَزلٍ فَإِنَّ الرَّجُلَ إِذا كَذِبَ فِى الصَّغيرِ اجتَرَأَ عَلَى الكَبيرِ؛

از دروغ كوچک و بزرگش، جدّى و شوخيش بپرهيزيد، زيرا انسان هرگاه در چيز كوچک دروغ بگويد، به گفتن دروغ بزرگ نيز جرئت پيدا می‌كند.

تحف العقول: ص٢٧۸.

 امیرالمؤمنین امام علی (علیه السلام) :

 اگر خداوند به شما عافيت و سلامتی داد، قدرشناس باشيد 

و اگر به بلا و گرفتاری مبتلا كرد، صبور باشيد 

‌ نهج البلاغه،خطبه ۹۸.

امام علی علیه‌السلام:

عَجِبْتُ لِلْبَخِيـــــلِ يَسْتَعْجِلُ الْفَقْرَ الَّذِي مِنْهُ هَرَبَ وَ يَفُوتُهُ الْغِنَي الَّذِي إِيَّاهُ طَلَبَ فَيَعِيــــشُ فِي الــدُّنْيَا عَيْشَ الْفُقَرَاءِ وَ يُحَاسَبُ فِي الْآخِرَةِ حِسَابَ الْأَغْنِيَاءِ 

در شگفتم از بخيل، به سوي فقري مي شتابد كه از آن گريزان است، و سرمايه اي را از دسـت مـي دهد كه در جستجوي آن است، در دنيـا چـون تهيدستان زندگي مي كند، اما در آخرت چـون سرمايه داران محاكمه مي شود.

نهج البلاغه، حکمت۱۲۶.

إنَّ اللهَ يُبْتَلِي عِبَادَهُ عِنْدَ الاَْعْمَالِ السَّيِّئَةِ بِنَقْصِ الثَّمَرَاتِ، وَ حَبْسِ الْبَرَکَاتِ، وَ إغْلاَقِ خَزَائِنِ الْخَيْرَاتِ، لِيَتُوبَ تَائِبٌ، وَ يُقْلِعَ مُقْلِعٌ، وَ يَتَذَکَّرَ مُتَذَکِّرٌ، وَ يَزْدَجِرَ مُزْدَجِرٌ

خداوند بندگان خويش را به هنگامى که اعمال بد انجام مى دهند به کمبود ميوه ها و جلوگيرى از نزول برکات آسمان و بستن درهاى گنج هاى خيرات مبتلا مى سازد، تا توبه کاران توبه کنند، گنهکاران دست از گناه بکشند، پندپذيران پند گيرند و عاصيان از گناه باز ايستند

نهج البلاغه،خطبه_143

 تَذِلُّ الْأُمُورُ لِلْمَقَادِيرِ، حَتَّى يَكُونَ الْحَتْفُ فِي التَّدْبِيرِ.

 حوادث و امور، تسليم تقديرهاست تا آنجا که گاه مرگ انسان در تدبير (و هوشيارى او) است.

خداوند براى بيدار ساختن انسان و شکستن #غرور و #غفلت او گهگاه امورى مقدّر مى‌کند که بر خلاف تمام تدبيرها و پيش‌بينى‌هاى انسان است تا به او بفهماند در پشت اين دستگاه، دست نيرومندى است که هيچ کس بى نياز از لطف و محبت او نيست.

 بنابراین انسان نبايد از اراده و تقديرات الهى و اين که همه چيز به دست اوست غافل شود و نيز نبايد دست از تلاش و کوشش بردارد.

نهج البلاغه،حکمت۱۶.

​امیرالمومنین امام علی علیه السلام :

اگر درهای آسمان‌ها و زمین‌ها بر بنده‌ای بسته شود آن‌گاه او تقوا پیش گیرد خداوند راه نجاتی برایش می گشاید.

نهج البلاغه/قسمتی از خطبه ۱۳۰.

 امام علی علیه السلام:

ترس(نابجا) با نااميدى مقرون است و کم رويى موجب محروميت است، فرصت ها همچون ابر در گذرند؛ ازاين رو، فرصت هاى نيک را غنيمت بشماريد

حکمت ۲۱ نهج البلاغه