میزگرد فرهنگی مورخه ۳۰ خرداد۱۴۰۳

 این که:

۱. بذاری واسه دقایق آخر ! و الا چرا یک ساعت صبر کردی و همون موقع پانشدی؟! (تکنیک دقیقه نود)

۲. بدونی که اگه کلمه اتهام آمیز بگی، خط قرمز میزگرد هست و قطعش میکنن. (تکنیک کلمه قرمز)

۳. اصلا پزشکیان هول نشه و حتی لحظاتی سکوت کنه و میدون بده تا تو بتونی قششششنگ کارِتو انجام بدی! (تکنیک عادی پنداری)

۴. از قبل از این که از سر جات بلند بشی، یه عده تو سالن برج میلاد شروع به سوت و کف ممتد کنند!! (از کجا خبر داشتند که الان قراره چالشی بشه؟!) و اکثر متون حمایتی در توییتر، از ادبیات مشترک دینی به نفع تو استفاده کنند!

(تکنیک سطح هماهنگی)

۵. چند لحظه قبل از این که بلند بشی، یک لحظه با پزشکیان چشم تو چشم بشی، که انگار اذن لازم را گرفتی! (تکنیک لحظه عمل)

۶. صحنه را ترک نکنی، بلکه بخاطر پخش زنده، از جلوی دوربین جُم نخوری و تا ثانیه آخر ادامه بدی و بلندبلند حرف بزنی! (تکنیک صحنه گردانی)

ساده ترین نتیجه اش این میشه که اصلا اومده بودی واسه گل دقیقه نود!

به ما که دیگه نگو!

ما از دهه هشتاد تا الان، یعنی از وقتی اسمش جنگ روانی بود تا الان که برخی موضوعاتش عوض شده و بهش میگن عملیات روانی، هجده مرتبه درسشو دادم و این فوت و فن ها را حفظم.

برو داداش. برو خودتی.

و البته شوربختانه، این پاس گل کارشناس برنامه(که اسم آورد و مسئله را شخصی کرد) و ضربه برگردانِ فاضلی (با مهارت کامل جهت استفاده از تکنیک‌های فوق) به نفع پزشکیان، سبب جاری شدن سیل آراء سرگردان(نه لزوما رأی آوری) به سبد پزشکیان شد و رفت. به همین آسانی. و همین قدر رایگان.

حدادپور جهرمی