الامام الصادق عليه السلام : 

«إِذَا دَعَا الرَّجُلُ لِأَخِیهِ بِظَهْرِ الْغَیْبِ نُودِیَ مِنَ الْعَرْشِ وَلَكَ مِائَةُ أَلْفِ ضِعْفٍ مِثْلِهِ، وَإِذَا دَعَا لِنَفْسِهِ كَانَتْ لَهُ وَاحِدَةٌ، فَمِائَةُ أَلْفٍ مَضْمُونَةٌ خَیْرٌ مِنْ وَاحِدَةٍ لَایَدْرِى یُسْتَجَابُ لَهُ أَمْ لَا.»

هنگامی که شخص برای برادرِ مؤمن خود دعا کند، از عرش ندایی می‌آید كه برای تو صدهزار برابر آن دعا مقدّر است. این در حالی است كه اگر برای خودش دعا می‌كرد، فقط به اندازه همان یک دعایش به او داده می‌شد، پس صد هزار پذیرفته شده بهتر از دعایی است که پذیرش آن معلوم نیست.

 من ‏لایحضره ‏الفقیه، ج٢ ص ٢١٢

 براى هم دعا كنيم.