مهنــا

مشهور نزد علمای شیعه این است که ولادت حضرت امام حسین علیه السلام در مدینه روز سوم شعبان سال چهارم هجری بوده است.

در توقیع حضرت ولی عصر عجل الله تعالی فرجه الشریف به قاسم بن علاء همدانی وکیل حضرت امام حسن عسکری علیه السلام آمده که؛ مولای ما حضرت حسین علیه السلام روز پنج شنبه سوم شعبان متولد شدند پس آن روز را روزه دار و این دعا را بخوان:

«اللهم انی اسئلک بحق المولود فی هذا الیوم…»

ولی بعضی چون شیخ طوسی رحمة الله (با استناد به روایتی از امام صادق علیه السلام) و شیخ مفید رحمه الله ، ولادت آن حضرت را در شب پنجم شعبان و ابن نما رحمه الله روز پنجم نقل کرده اند.

به سند معتبر از حضرت رضا علیه السلام از پدرانش از علی بن الحسین علیهم السلام روایت شده که چون حضرت حسین علیه السلام متولد شد حضرت رسول صلی الله علیه و آله وسلم به اسماء بنت عمیس فرمود: «فرزندم را بیاور» من آن بزرگوار را در جامه ای سفید پیچیده خدمت ان حضرت بردم، آن جناب در گوش راست او اذان و در گوش چپش اقامه گفت، و او را در دامن خود نهاد و گریست.

اسماء عرض کرد: پدر و مادرم فدایت، گریه شما از چیست؟ فرمود: برای این فرزندم می گریم. عرض کرد: این کودک که الان به دنیا آمده فرمود: بعد از من گروهی از ستمکاران او را خواهند کشت. خداوند شفاعت مرا به آنها نرساند.

آنگاه فرمود: دخترم فاطمه را از این جریان باخبر نکن چون تازه این فرزند برایش متولد شده است.

سپس به حضرت علی علیه السلام فرمود: او را چه نام می گذاری؟ گفت در نامگذاری بر شما سبقت نمی گیرم؛ پیامبر صلی الله علیه و آله وسلم فرمود: من هم بر پروردگارم سبقت نگیرم، جبرئیل نازل شد و فرمود:

ای محمد! خدای بزرگ تو را سلام می رساند و می فرماید:

«عَلیٌّ مِنْکَ کَهارونَ مِنْ موسی؛ علی مسبت به تو به منزله هارون نسبت به موسی است»

او را به اسم پسر هارون نام گذار که شبیر است.

پیامبر صلی الله علیه و اله وسلم فرمود: زبان من عربی است، جبرئیل عرض کرد نام او را «حسین» بگذار.

چون روز هفتم شد دو گوسفند سیاه و سفید برای او عقیقه کردند و یک رانش را به قابله دادند و سرش را تراشیده به وزن موی سرش نقره تصدق نمودند و خلوق (که چیز خوشبویی است) بر سرش مالیدند و فرمودند: ای اسماء

«الدَّمُ فِعْلُ الجاهلیّةِ؛ خون (بر سر نوزاد مالیدن) از آداب دوران جاهلیت است».

حضرت صادق علیه السلام می فرمایند: چون حضرت حسین علیه السلام به دنیا امد خداوند به جبرییل دستور داد که با هزار ملک فرود آید تا از جانب خداوند و خودش به حضرت رسول صلی الله علیه و آله وسلم تهنیت بگوید.

چون جبرئیل نازل می شد در جزیره ای به ملکی از حاملان عرش عبور نمود که نامش فُطرُس بود که خداوند به او دستوری داده که در اجرای آن سستی ورزیده پس بالش را در هم شکسته و در ان جزیره انداخته بود و فطرس هفتصد سال در آنجا به عبادت خداوند مشغول بود تا روزی که امام حسین علیه السلام متولد شد.

چون دید که جبرئیل با ملائکه فرود می آیند از جبرئیل پرسید به کجا می روید؟ فرمود: خداوند نعمتی به حضرت محمد عطا فرموده مرا برای تهنیت و مبارک باد فرستاده است. فطرس گفت: مرا نیز با خود ببر شاید پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله وسلم برایم دعا کنند. جبرئیل او را به همراه خود برد.

چون خدمت پیامبر صلوات الله علیه رسید و از جانب خداوند و خود تهنیت گفت شرح حال فطرس را به عرض رسانید حضرت فرمود: به او بگو خود را به این مولود بمالد و به جایگاه خود برگردد.

فطرس خود را به حضرت حسین علیه السلام مالید و بالا رفت و در آن حال می گفت ای رسول خدا به زودی امت تو این مولود را شهید می کنند.

چون ان بزرگوار بر من حق دارد

هر کس او را زیارت کند من زیارت او را به حضرتش می رسانم و هیچ مسلمانی به او سلام ندهد یا بر او صلوات نفرستد مگر آنکه به حضرتش می رسانم.

به روایت مناقب؛ چون فطرس به آسمان بالا رفت می گفت: کیست مثل من و حال آنکه من آزاد شده حسین –فرزند علی و فاطمه که علیهما السلام- هستم.

? منبع:سحاب رحمت، تألیف عباس اسماعیلی یزدی

امام صادق عليه ‌السلام فرمود: همان ‏طور كه ابر، قرارگاه باران است، دعا نيز قرارگاه اجابت است.

یعنی اجابت در درون دعاست، همان ‏طور كه باران در نهاد ابر تعبيه شده است.

وقتي انسان دست به دعا برداشت، طبق روايات و سنت معصومين عليهم ‏السلام مستحب است آن را بر سر و صورت خود بكشد؛ براي اينكه لطف خدا به اين دست پاسخ داده است.

دستي كه به سوي خدا دراز شود، يقيناً خالي بر نمي‏ گردد و دستي كه عطاي الهي را دريافت كرد،گرامي است. لذا خوب است آن را به صورت يا به سر بكشد.

گاهي امام سجاد سلام ‏الله‌ عليه چيزي كه به سائل مرحمت مي‏ فرمودند،دست مبارك خود را مي ‏بوييد و مي ‏گفت: اين دست به دست الهي رسيده؛

چون خداوند در آیه ۱۰۴ سوره توبه فرمود: خداست که توبه را از بندگانش می پذیرد و اوست که صدقات آنها را می گیرد

?منبع : آیت الله العظمی جوادی آملی کتابحکمت عبادات

قال اباعبدالله الحسين عليه السلام

یاهذا کفّ عن الغیبة فإنها أدام کلاب النّار

شخصي نزد امام حسين از کسي غيبت کرد، امام فرمود

اي فلاني دست از غيبت بردار زيرا غيبت نان و خورش سگهاي دوزخ است

? منبع : تحف العقول، صفحه ۱۷۷

يكي از انواع غيبت غيبت با دعا كردن است

 به عنوان مثال 

از ما مي پرسند فلان دوستت چطور است ؟
مي گوييم خدا به همه ي ما اخلاق خوبي عنايت كند يعني دوستمان اخلاقش خوب نيست.
يا مي گوييم: خدا بچه هاي ما را از دام اعتياد نجات دهد يعني بچه ي او معتاد است.
يا مي گوييم : خدا همسر سازگاري به همه عنايت كند يعني همسر او سازگار نيست.

قالَ الحُسَينُُ بنُ عَلِيٍّ عَلَيه السَّلام

مالُكَ اِن لَم يَكُن لَكَ كُنتَ لَهُ مُنفِقاً فَلا تُنفِقهُ بَعدَكَ فَيَكُن ذخيرَهً لِغَيرِكَ وَ تَكُونُ اَنتَ المُطالَبَ بِهِ، اَلمَأخُوذَ بِحِسابِهِ اِعلَم اَنَّكَ لاتَبقي لَهُ وَ لايَبقي عَلَيكَ فَكُلهُ قَبلَ اَن يَاكُلَكَ

حضرت امام حسین علیه السلام فرمودند:

مال و اموال تو اگر براي تو و به نفع تو نباشد، بايد آن را انفاق كني؛ چون آن اموال را بعد از مرگ خودت نمي­تواني انفاق كني و براي ديگران مي­شود؛ در نتيجه در رابطه با آن مال و آن كسي كه آن مال را براي او گذاشته اي از تو حساب مي­كشند و مطالبه مي­كنند. بدان كه تو به خاطر اموالت نمي­ماني و اموال تو هم براي تو نمي­ماند، پس قبل از آن كه مال تو، تو را بخورد تو آن را بخور.

 شرح حدیث 

اگر مال انسان به نفع انسان نباشد، بايد آن را از خودش جدا كند؛ يعني انفاق كند. اگر نفع و سود، جنبه مالي داشته باشد، بهره­ گيري از امور مادي لازم است مانند خوراك، پوشاك، مسكن و… كه تمام اين ها ابزاري است براي رسيدن انسان به خداوند. اما اگر نمي تواني بهره و سود واقعي ببري يعني بعد از مرگ تو و در مسير برزخ و قيامت برايت كارسازي ندارد، انفاق كن. آن هم در راه خداوند، زيرا ذخيره مي شود براي تو و اگراين كاررا نكردي، ذخيره مي شود براي بعد از تو و ديگر از اختيارت خارج مي شود. وارثان و ديگران از آن بهره مي برند ولي تو درباره­ي آن مسئول هستي و مورد سؤال قرار مي­گيري كه مال را از كجا آوردي؟ نه چه مقدار آورده اي؟ در چه راهي خرج كردي؟ و براي چه كساني گذاشتي؟

ممكن است به خاطر آن مال تو را عذاب كنند و لي ورثه تو را به خاطر خرج درست و انفاق همان مال به بهشت ببرند و تو پشيمان ترين افراد خواهي بود. اگر انسان مي داند ورثه او نااهل بوده و ممكن است مالي را كه براي او به ارث گذاشته است در راه غيرالهي و ناثواب خرج كند بداند كه حساب آن مال را از او خواهند كشيد.

حالا چه بايد كرد؟ مال را فداي خودت بكن، قبل از آن كه تو فداي آن شوي. آن امور مادي كه در دنيا بهره­اي از آن ندارم بايد فداي من شود نه من فداي او بشوم. منظور اين نيست كه انسان مال نداشته باشد، بلكه نحوه بهره گيري مهم است كه مال را فداي ايمان، اعتقاد و… خود بكن.

? منبع : بحار الانوار جلد ۷۵ صفحه ۱۲۸

امام حسین (علیه السلام) فرمودند:

به یقین، شیعیان ما آنانندکه دلهایشان از هر نوع
فریبکاری، کینه و دشمنی پاک و سالم باشد.

بحار، ج ۶۸،ص۱۵۶

 الا اي پاسدار انقلاب کشور عشق

نام نيکويت هميشه ثبت، اندر دفتر عشق

تو کردي اقتدا در عزت و ايثار به آن کس

که هستي اش فدا بنمود و گرديد مظهر عشق

★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★

ولادت امام حسين(علیه السلام) و روز پاسدار مبارک باد

★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★

امام صادق علیه السلام فرمودند: چهار طایفه اند که دعایشان مستجاب نمی شود:

❶ مردی که در میان خانه خود بنشیند وبگوید خدایا به من رزق و روزی عنایت کن از طرف خداوند به وی گفته می شود: آیا من تو را به طلب و سعی کوشش برای رزق و روزی مامور نکردم.

❷ مردی که در حق زوجه خود نفرین کند. به او گفته می شود: آیا امر یعنی یعنی طلاق وی در اختیار تو قرار ندادم؟

❸ مردی که مال و ثروت خود را فاسد تباه و در مصرف آن اسراف نماید، به وی گفته می شود: آیا من تو را به اقتصاد، و میانه روی دستور ندادم.

❹ مردی که مال خود را بدون شاهد و مدرک به دیگری قرض دهد. به او گفته می شود: آیا تو را به گرفتن شاهد، مامور نکردم.

?کتاب تفسیر آسان: ج ۱۵، ص ۹۷.

✨ای انسان…
چـرا غم میخوری از بهر مُردن
مـگـر آنـهـا کـه غـم خـوردنـد نَـمُـردنـد
بـرو از کـنج قـبرستان گـذر کُن
ببین آنان که مُردن با خود چه بُردند.

✨ اللّه متعال میفرماید:

«هرکس مزه مرگ را می‌چشد»
(آل عمران/185)

رسول اللّه (صلی الله علیه وآله) مــی فرمایـند:

✨«سه چیز، مرده را همراهی می کند: خانواده،مال و عمل او.
دوتا از این ها باز می گردند و یکی با او می ماند؛خانواده و مالش بر می گردند و عملش با او می ماند.

✨خوشا به حال آن!
مسلمانی که با پرونده ای پُر از اعمال صالح پروردگارش را ملاقات میکند.

? امام حسین علیه السلام ?

مردم بنده ی دنيايند.
و به ظاهر، دم از دين مى‏ زنند .
و تا زمانى كه زندگی‏شان تأمين شود،
از آن دفاع می‌كنند. امّا چون در بوته آزمايش قرار گيرند، دينداران اندک اند.

?تحف العقول، ص ۲۴۵

امام صادق (ع) فرمود: روزه ماه رمضان ذخیره بنده برای روز قیامت است ، هیچ بنده ای در ماه شعبان روزه زیاد نمی گیرد مگر اینکه خداوند امور معیشتی اش را اصلاح میگرداند و شر دشمنش را بر طرف می نماید ، هرکس یک روز از ماه شعبان را روزه بگیرد کمترین پاداشش این است که بهشت بر او واجب میگردد.

? منبع : فضایل ماه رجب شعبان رمضان صفحه ۳۹

حسن بن علی بن فضال گوید : از امام رضا (ع) شنیدم که میفرمود : هرکس در ماه شعبان هفتاد بار از خداوند طلب مغفرت نماید ، خداوند گناهانش را اگرچه به عدد ستارگان باشد می آمرزد

? منبع: فضایل ماه رجب شعبان رمضان صفحه ۴۰

حسن فضال گوید از امام رضا (ع) درباره شب نیمه شعبان سئوال کردم فرمود آن شبی است که خداوند در آن شب بندگان را از آتش جهنم آزاد میکند و گناهان را می آمُرزد. عرض کردم آیا برای آن شب نمازی هست که ثوابش نسبت به سایر نمازهای شب های دیگر بیشتر باشد ؟ فرمود در آن شب چیز به خصوصی نیست ولیکن اگر دوست داشتی که در آن شب عمل مستحبی را به جا بیاوری پس نماز جعفر طیار را به جا بیاور و در آن شب ذکر خداوند عزوجل استغفار و دعا زیاد بگو چرا که پدرم میفرمود دعا در شب نیمه شعبان اجابت شده است عرض کردم مردم می گویند که آن شب شبِ اقرار است فرمود آن شب شبِ قدر در ماه رمضان است

? منبع : فضایل ماه رجب ، شعبان رمضان صفحه ۴۰

زید بن اسلم گوید از رسول خدا (ص) از روز ماه رجب سوال شد ، فرمود : چرا از روزه ماه شعبان غافلید؟

? منبع : فضایل ماه رجب شعبان رمضان صفحه ۴۹

رسول خدا (ص) فرمود شعبان ماه من است و رمضان ماه خداست و آن بهار فقراست . خداوند قربانی کردن را قرار داد تا مساکین تان از گوشت سیر گردند پس آنها را اطعام کنید.

? منبع : فضایل ماه رجب شعبان رمضان صفحه ۵۵

امام صادق (ع) فرمود پدرم دو ماه شعبان و رمضان را با روزه به هم وصل میکرد و میفرمود : روزه دو ماه پی در پی توبه ای از جانب خداوند است

? منبع: فضایل ماه رجب شعبان رمضان صفحه ۵۵

امام صادق (ع) فرمود هرکس سه روز از ماه شعبان را روزه بگیرد بهشت بر او واجب میگردد و روز قیامت رسول خدا (ص) او را شفاعت میفرماید

? منبع : فضایل ماه رجب شعبان رمضان صفحه ۵۶

راوی گوید رسول خدا (ص) ماه شعبان را با روزه به ماه رمضان وصل میکرد

? منبع : فضایل ماه رجب شعبان رمضان صفحه ۶۲

✨ 15 عملی که ما را به درخت طوبی وصل میکند:

✅ پیامبر اکرم(ص) فرمود: به درستی که خداوند عزوجل چون روز اول ماه شعبان می‎شود امر می‎کند به درهای بهشت پس باز می‎شود و امر می‎کند درخت طوبی را، پس شاخه‎های ‎خود را براین دنیا نزدیک می‎کند؛ آنگاه منادی پروردگار عزوجل صدا می زند:

? ای بندگان خدا این شاخه‎های ‎درخت طوبی است پس به او در آویزید که شما را به سوی بهشت بلند کند و این شاخه‎های ‎درخت زقوم است، بترسید از او که شما را به سوی جهنم هدایت نکند.

قسم به آنکه مرا به راستی به رسالت مبعوث کرده که هر که درسی از خیر و نیکی در این روز کسب کند، پس به درستی که به شاخه‎ای از شاخه‎های ‎درخت طوبی در آویخته، پس آن درخت او را به سوی بهشت می‎کشاند و هر که کسب کند دری از شرّ را در امروز، پس به تحقیق که در آویخته به شاخه‎ای از شاخه‎های ‎درخت زقوم؛ پس آن درخت او را به سوی آتش می‎کشاند.

? در این روز خود را به درخت طوبی نزدیک کرده است کسی که:

?برای خدا نماز مستحبی به جا آورد

?در این روز روزه بدارد

? میان زنی با همسرش، یا پدری با فرزندش، یا خویشاوندان یا زن و شوهری صلح دهد
? پریشانی را از بدهکاری که طلبی از او دارد بزداید
?یا از طلبش که بر عهده بدهکار است بکاهد
?در حساب خود نظر کند و قرض کهنه‎ای را بر عهده خود ببیند که طلبکارش از به دست آوردنش مأیوس شده، پس آن را به صاحبش برگرداند.

طوبی سهم کسی خواهد بود که:

?یتیمی را سرپرستی کند
? سفیهی را از ضربه زدن به آبرو و عِرض مؤمنی باز دارد
?قرآن یا قسمتی از آن را بخواند
?خدا را یاد کند، نعمت‌هایش را برشمارد و آنگاه شکر خدا کند.
?از بیماری عیادت کند
? به پدر و مادر یا یکی از آنها نیکی کند
?پیش از رسیدن روز اول شعبان اگر پدر و مادر خویش را به خشم آورده بود و در این روز خشنودشان کند
?جنازه‌ای را تشییع کند
?در این روز مصیبت زده‌ای را تسلی بخشد

✨هر کس در این روز چیزی از ابواب خیر را به جا آورد در زمره کسانی است که در اول شعبان خود را به درخت طوبی بهشتی نزدیک و از زقوم جهنمی دور داشته است.

? مستدرک وسایل الشیعه، ج7، ص543