موضوع: "حدیث بندگی"

اعتماد‌‌‌...گول خوردن

امام صادق عليه السلام :

مَن وَثِقَ بثلاثَةٍ كانَ مَغرورا : مَن صَدَّقَ بما لا يكونُ ، و رَكَنَ إلى مَن لا يَثِقُ بهِ ، و طَمِعَ فيما لا يَملِكُ

هر كه به سه چيز اعتماد كند، گول خورده است : 

كسى كه آنچه را شدنى نيست، باور كند 

و به كسى كه بدو اعتماد ندارد، تكيه كند 

و در آنچه مالك آن نيست، چشم طمع بندد.

ميزان الحكمه جلد ۸، صفحه ۳۷۰.

زمان حال


امام على عليه السلام :

ماضي يَومِكَ فائتٌ، وآتيهِ مُتَّهَمٌ، وَ وَقتُكَ مُغتَنَمٌ

گذشته ی امروزت سپرى شد و آينده ‏اش مورد ترديد است

و زمان حال غنیمت است.

غررالحكم، حدیث ۹۸۴۰.

سرزنش

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :

مَن عَيَّرَ أخاهُ بِذَنبٍ قَد تابَ مِنهُ لَم يَمُتْ حَتّى يَعمَلَهُ

هر كس برادر خود را براى گناهى كه از آن توبه كرده است سرزنش كند، نميرد تا خود آن گناه را مرتكب شود.

ميزان الحكمه جلد ۸، صفحه ۳۳۸

امین


امام صادق عليه السلام :

لَم يَخُنكَ الأمينُ و لكِن ائتَمَنتَ الخائنَ 

امین به تو خیانت نکرد، بلکه تو خائن را امین دانسته ای

بحارالانوار جلد ۷۸ ،صفحه ۳۳۵.

برترین ادب


امیرالمؤمنین عليه السلام:

أفضَلُ الأَدَبِ أن يَقِفَ الإِنسانُ عِندَ حَدِّهِ ولا يَتَعَدّى قَدرَهُ

برترين ادب، آن است كه انسان در حدّ خود بايستد و از اندازه خويش فراتر نرود. 

غررالحكم حدیث3241.

تکیه برخدا

 امام کاظم عليه السلام :

مَنْ أَرَادَ أَنْ يَكُونَ أَقْوَى النَّاسِ فَلْيَتَوَكَّلْ عَلَى اللَّه‏

هر که می خواهد قوی ترین مردم باشد، به خدا تکیه کند.

فقه الرضا، صفحه ۳۸۵.

صبر و فرصت ها

امیرالمؤمنین علیه السلام :

الصَّبرُ عَلى مَضَضِ الغُصَصِ يُوجِبُ الظَّفَرَ بِالفُرَصِ

صبر در برابر دردِ اندوه ها، موجب دست يافتن به فرصتها مى شود.

غررالحكم، حدیث ۲۰۹۶

حسادت


 پیامبر مهربانی ها صلی‌الله علیه و آله و سلم :

اَقَلُّ النّاسِ لَذّةً اَلحَسود.

آدم حسود كمترین لذت را از زندگی می‌برد.

 بحارالانوار جلد ٧٧، صفحه ١١٢.

ادب

امام حسین علیه السلام :

هُوَ أنْ تَخَرُجَ مِنْ بَيْتِكَ، فَلاتَلْقى أحَداً إلاّ رَأيْتَ لَهُ الْفَضْلَ عَلَيْكَ

ادب آن است که از خانه که خارج می شوی به هر کسی بر خورد می کنی، او را برتر از خود بینی.

موسوعة كلمات الامام الحسين، صفحه ۹۱۰.

پیروزی

امام علی علیه السلام :

الظَّفَرُ بالحَزْمِ و الجَزْمِ.

 پیروزی با احتیاط و دور اندیشی به دست می آید.

نهج البلاغه،حکمت ۴۸.