مهنــا

امیرالمومنین علی علیه السلام:

مؤمن تمام وقتش مشغول است.(یعنی مومن وقتش را هدر نمی دهد و تماما مشغول کارهایی است که خدا از او انتظار دارد و موجب خشنودی و ثواب الهی است)

حکمت۳۳۳ نهج البلاغه

غیبــت میکـنی و میگی :

دیدم که میگم

 رفیق  من .. 

اگه ندیده بودی که “تهـمت” بود.

تو مثل خدا ستّار العیوب باش

اگه چیزی هم میدونی 

هیچی نگـو 

السلام عليكم يا اهلبيت النبوه

با اهل جدل مجادله باید کرد

با تیغ زبان مقابله باید کرد

بر منطق وحی سر اگر نسپردند

بی چون و چرا مباهله باید کرد

شعر از مه و مهر شب شکن باید گفت

از فاطمه و اباالحسن باید گفت

تا خاطره ی مباهله گُم نشود

پیوسته، سخن، سخن، سخن باید گفت 

مباهله روز تجلی حقانیت اسلام،

روشن ترین دلیل باورهای شیعه،

دومین معجزه ماندگار پیامبر،

و روز نزول آیه ی تطهیر ، 

بر شمـا خوبان مبـارک بـاد.

 اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّـدٍ و

علی آلِ مُحَمَّدٍ وعَجِّلْ فَرَجَهُمْ

رهبر انقلاب: نسبت به تبلیغ نگرانم

 ▪️تبلیغ در نگاه حوزه علمیه باید در مرتبه اول باشد

امام‌خامنه‌ای:

با اطلاعاتی که به من می‌رسد از جهات مختلف، نسبت به تبلیغ نگرانم. این قدر ظرفیت تبلیغ در این کشور انبوه و متراکم و گسترده است که ما اگر چندین برابر آن مقداری که کار می‌کنیم هم کار کنیم، به نظرم این ظرفیت پر نمی‌شود. 

هم به تبلیغ احتیاج داریم، هم به موعظه احتیاج داریم، هم به تحقیق احتیاج داریم. امروز نگاه رائج در حوزه‌های علمیه این است که تبلیغ در مرتبه‌ دوم قرار دارد، مرتبه‌ اول چیزهای دیگر است مقامات علمی و امثال اینها؛ مرتبه‌ دوم تبلیغ است و ما از این نگاه باید عبور کنیم؛ تبلیغ مرتبه‌ اول است.

یکی از قشنگ‌ترین دعاهایی که خوندم این بوده:

‏يا الله… 

أحلامنا بين يديك فحققها.

خدایا…

آرزوهای ما در دستان توست 

پس آنها را برآورده کن

خدایا هرکس هر حاجتی و آرزویی داره

 برآورده به خیر کن

همه ی آدما 

یه کتاب چاپ نشده

 تو قلب‌شون دارند

 به نام 

«حرفایی که هیچوقت نزدم»

امام صادق (علیه السلام): 

اگر دستت را تا آرنج در دهان افعی کنی، بهتر است از اینکه از نوکیسه چیزی بخواهی.

تحف العقول،ج۲،ص۳۶۵.

خوش خلقی سرمایه بی هزینه ای است که با بودنش زندگی آرام و گوارا و در نبودش زندگی پر از تنش و تلخی است.

 صلوات خاصه امام موسی کاظم(علیه السلام)

 اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ أَهْلِ بَيْتِهِ وَ صَلِّ عَلَى مُوسَى بْنِ جَعْفَرٍ وَصِيِّ الْأَبْرَارِ وَ إِمَامِ الْأَخْيَارِ وَ عَيْبَةِ الْأَنْوَارِ وَ وَارِثِ السَّكِينَةِ وَ الْوَقَارِ وَ الْحِكَمِ وَ الْآثَارِ الَّذِي كَانَ يُحْيِي اللَّيْلَ بِالسَّهَرِ إِلَى السَّحَرِ بِمُوَاصَلَةِ الاسْتِغْفَارِ حَلِيفِ السَّجْدَةِ الطَّوِيلَةِ وَ الدُّمُوعِ الْغَزِيرَةِ وَ الْمُنَاجَاةِ الْكَثِيرَةِ.  

 وَ الضَّرَاعَاتِ الْمُتَّصِلَةِ وَ مَقَرِّ النُّهَى وَ الْعَدْلِ وَ الْخَيْرِ وَ الْفَضْلِ وَ النَّدَى وَ الْبَذْلِ وَ مَأْلَفِ الْبَلْوَى وَ الصَّبْرِ وَ الْمُضْطَهَدِ بِالظُّلْمِ وَ الْمَقْبُورِ بِالْجَوْرِ وَ الْمُعَذَّبِ فِي قَعْرِ السُّجُونِ وَ ظُلَمِ الْمَطَامِيرِ ذِي السَّاقِ الْمَرْضُوضِ بِحَلَقِ الْقُيُودِ وَ الْجَنَازَةِ الْمُنَادَى عَلَيْهَا بِذُلِّ الاسْتِخْفَافِ وَ الْوَارِدِ عَلَى جَدِّهِ الْمُصْطَفَى وَ أَبِيهِ الْمُرْتَضَى وَ أُمِّهِ سَيِّدَةِ النِّسَاءِ،

 بِإِرْثٍ مَغْصُوبٍ وَ وِلاءٍ مَسْلُوبٍ وَ أَمْرٍ مَغْلُوبٍ وَ دَمٍ مَطْلُوبٍ وَ سَمٍّ مَشْرُوبٍ اللَّهُمَّ وَ كَمَا صَبَرَ عَلَى غَلِيظِ الْمِحَنِ وَ تَجَرَّعَ غُصَصَ الْكُرَبِ وَ اسْتَسْلَمَ لِرِضَاكَ وَ أَخْلَصَ الطَّاعَةَ لَكَ وَ مَحَضَ الْخُشُوعَ وَ اسْتَشْعَرَ الْخُضُوعَ وَ عَادَى الْبِدْعَةَ وَ أَهْلَهَا وَ لَمْ يَلْحَقْهُ فِي شَيْ ءٍ مِنْ أَوَامِرِكَ وَ نَوَاهِيكَ لَوْمَةُ لائِم.. 

ٍ صَلِّ عَلَيْهِ صَلاةً نَامِيَةً مُنِيفَةً زَاكِيَةً تُوجِبُ لَهُ بِهَا شَفَاعَةَ أُمَمٍ مِنْ خَلْقِكَ وَ قُرُونٍ مِنْ بَرَايَاكَ وَ بَلِّغْهُ عَنَّا تَحِيَّةً وَ سَلاماً وَ آتِنَا مِنْ لَدُنْكَ فِي مُوَالاتِهِ فَضْلاً وَ إِحْسَاناً وَ مَغْفِرَةً وَ رِضْوَاناً إِنَّكَ ذُو الْفَضْلِ الْعَمِيمِ وَ التَّجَاوُزِ الْعَظِيمِ بِرَحْمَتِكَ يَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِينَ.

التماس دعای خیر و فرج

 قالَ الإمام موسى بن جعفر الکاظم (علیه السلام) فرمودند : 

وَجَدْتُ عِلْمَ النّاسِ فى أرْبَع: أَوَّلُها أنْ تَعْرِفَ رَبَّکَ، وَالثّانِیَةُ أنْ تَعْرِفَ ما صَنَعَ بِکَ، وَالثّالِثَةُ أنْ تَعْرِفَ ما أرادَ مِنْکَ، وَالرّبِعَةُ أنْ تَعْرِفَ ما یُخْرِجُکَ عَنْ دینِکَ. 

حضرت امام موسی کاظم (علیه السلام) فرمود: تمام علم مردم را در چهار مورد شناسائى کرده ام: 

اوّلین آن ها این که پروردگار و آفریدگار خود را بشناسى و نسبت به او شناخت پیدا کنى. 

دوّم، این که بفهمى که از براى وجود تو و نیز براى بقاء حیات تو چه کارها و تلاش هائى صورت گرفته است. 

سوّم، بدانى که براى چه آفریده شده اى و منظور چه بوده است. 

چهارم، معرفت پیدا کنى به آن چیزهائى که سبب مى شود از دین و اعتقادات خود منحرف شوى (یعنى راه خوشبختى و بدبختى خود را بشناسى و در جامعه چشم و گوش بسته حرکت نکنى). 

 بحارالأنوار، ج 78، ص 328