مهنــا
تعریف زنـدگی در یک کلمه:زنـدگی آفرینش است.
تعریف زنـدگی در یک کلمه:زنـدگی آفرینش است.
جمعه 99/05/03
زندگی پستی و بلندی زیاد داره
جای گله از مسیر لذت ببریم
اینطوری آرامش بیشتری خواهیم داشت
جمعه 99/05/03
کسی آمد محضر آیت الله میلانی در مشهد.
در اطراف حرم امام رضا علیه السلام مغازه داشت.
عرض کرد: مغازه دارم در اطراف حرم، در ایامی که شهر شلوغ است و زائر زیاد، قیمت اجناس را مقداری بالا میبرم و بیشتر از نرخ متعارف میفروشم. حکم این کار من چیست؟
آیت الله میلانی فرمود: این کار “بی انصافی” است.
مغازه دار خوشحال از این پاسخ و اینکه آقا نفرمود حرام است، کفشهایش را زیر بغل گذاشت و دست بر سینه عقب عقب خارج میشد.
آقای میلانی با دست اشاره کرد به او که برگرد!
برگشت!
آقا دهانش را گذاشت کنار گوش مغازه دار و گفت:
داستان کربلا را شنیده ای؟
گفت:بله!
گفت: میدانی سیدالشهدا علیه السلام تشنه بود و تقاضای آب کرد و عمر سعد آب را از او دریغ کرد؟
گفت: بله آقا، شنیده ام.
آقای میلانی فرمود: آن کار عمر سعد هم “بی انصافی” بود!
این روزها باانصاف باشیم
جمعه 99/05/03
رهبر معظم انقلاب مدظله العالی:
انتظار، یکی از پرُبركت ترين حالات انسان است؛ آن هم در انتظار دنيایی روشن از نور عدل و داد.
خداى متعال به دست او، سرزمين بشرى و همه روى زمين را از عدالت و دادگسترى پرُخواهدكرد.
انتظار چنين روزى را بايد داشت. نبايد اجازه داد كه تصرف شيطانها و ظلم و عدوان طواغيت عالم، شعله اميد را در دل خاموش كند.
بايد انتظار كشيد. انتظار، چيز عجيبى است و داراى ابعاد گوناگونی می باشد.
یکی از ابعاد انتظار، اعتماد و اميدوارى به آينده و مأيوس نبودن است. همين روح انتظار است كه به انسان تعليم می دهد تا در راه خير و صلاح مبارزه كند.
اگر انتظار و اميد نباشد، مبارزه معنى ندارد و اگر اطمينان به آينده هم نباشد، انتظار معنى ندارد.
انتظار واقعى، با اطمينان و اعتماد ملازم است. كسى كه شما می دانيد خواهد آمد، انتظارش را می کشيد و انتظار كسى كه به آمدنش اعتماد و اطمينان نداريد،انتظارى حقيقى نيست.
اعتماد، لازمه انتظار است و اين هر دو، ملازم با اميد است و امروز اين اميد، امرى لازم براى همه ى ملتها و مردم دنيا میباشد.
بیانات در دیدار مسئولان و اقشار مختلف مردم در تاریخ 22 اسفند 1368
پنجشنبه 99/05/02
وقتی عزیزی از میان ما می رود، جسمش ما را ترک می کند اما یاد و خاطراتش هم چنان با ما باقیست. عزیزان سفر کرده و از دنیا رخت بر بسته دلشان به فاتحه ای خوش است که هر از گاهی برایشان می خوانیم. بیایید روزهای پنجشنبه آنها را از این دلخوشی محروم نکنیم. عزیزان سفر کرده یادشان گرامی و روحشان شاد. “فاتحه مع الصلوات”