** آيه شماره 10 از سوره مبارکه یونس

** بهترین نیایش

** دعْوَاهُمْ فِيهَا سُبْحَانَكَ اللَّهُمَّ وَتَحِيَّتُهُمْ فِيهَا سَلاَمٌ وَآخِرُ دَعْوَاهُمْ أَنِ الْحَمْدُ لِلّهِ رَبِّ الْعَالَمِينَ

ترجمه : نيايش آنان در آنجا سبحانك اللهم [=خدايا تو پاك و منزهى] و درودشان در آنجا سلام است و پايان نيايش آنان اين است كه الحمد لله رب العالمين [=ستايش ويژه پروردگار جهانيان است]

تفسیر : 1- یاد خدا تنها در دنیا نیست، آخرت هم جاى ذكر الهى است. «سبحانك اللّهم»
2- انسان به جایى مى‏رسد كه دعا و خواسته ‏اش هم تمجید پروردگار مى‏شود. «دعواهم فیها سبحانك» و این تسبیح وتمجید آنان را كامیاب مى‏سازد.
3- مؤمنان، در برابر صفات الهى مى‏گویند: «سبحانك»، در برابر سایر مؤمنان مى‏گویند:«سلام» ودر مقابل كامیابى از نعمت‏ هاى الهى مى‏گویند:«الحمدللَّه»
4- مؤمن، عاشق خداست. بهشت ولذّت‏ هاى بهشتى هم او را از یاد محبوب باز نمى‏دارد، بلكه در همه چیز، لطف و قدرت خدا را مى‏بیند. «سبحانك اللّهم، الحمد للّه»
5 - آغاز سخن مؤمنان با «سبحان اللّه» وپایان آن با «الحمدللَّه» مى‏باشد. (از عبارت «آخر دعواهم ان الحمدللَّه» استفاده مى‏شود كه اوّل سخن آنان «سبحانك الّلهم» است)