مهنــا

واقعه ى عجيبى كه به عنوان يك معجزه، امضاى الهى را بر خطوط پايانى واقعه ى غدير ثبت كرد ماجراى ‘حارث فهرى‘ بود. در آخرين ساعات از روز سوم، او با دوازده نفر از اصحابش نزد پيامبر صلى اللَّه عليه و آله آمد و گفت:

اى محمد! سه سؤال از تو دارم:

آيا شهادت به يگانگى خداوند و پيامبرى خود را از جانب پروردگارت آورده اى يا از پيش خود گفتى؟

آيا نماز و زكات و حج و جهاد را از جانب پروردگار آورده اى يا از پيش خود گفتى؟

آيا اينكه درباره ى على بن ابى طالب گفتى: ‘مَنْ كُنْتُ مَوْلاهُ فَعَلِيّ مَوْلاه...’، از جانب پروردگار بود يا از پيش خود گفتى؟

حضرت در جواب هر سه سؤال فرمودند:

‘خداوند به من وحى كرده است و واسطه ى بين من و خدا جبرئيل است و من اعلان كننده ى پيام خدا هستم و بدون اجازه ى پروردگارم خبرى را اعلان نمى كنم’.

حارث گفت:

خدايا، اگر آنچه محمد مى گويد حق و از جانب توست سنگى از آسمان بر ما ببار يا عذاب دردناكى بر ما بفرست.

سخن حارث تمام شد و به راه افتاد خداوند سنگى از آسمان بر او فرستاد كه از مغزش وارد شد و از دُبُرش خارج گرديد و همانجا او را هلاك كرد.

بعد از اين جريان، آيه ى ‘سَأَلَ سائِلٌ بِعَذابٍ واقِعٍ، لِلْكافِرينَ لَيْسَ لَهُ دافِعٌ…’ [ سوره ى معارج: آيه ى 21 ] نازل شد.

پيامبر صلى اللَّه عليه و آله به اصحابشان فرمودند: آيا ديديد و شنيديد؟ گفتند: آرى.

با اين معجزه، بر همگان مسلّم شد كه ‘غدير’ از منبع وحى سرچشمه گرفته و يك فرمان الهى است.

از سوى ديگر، تعيين تكليف براى همه ى منافقان آن روز و طول تاريخ شد كه همچون حارث فهرى فكر مى كنند و به گمان خود خدا و رسول را قبول دارند و بعد از آنكه مى دانند ولايت على بن ابى طالب عليه السلام از طرف خداست صريحاً مى گويند ما تحمل آن را نداريم!! اين پاسخ دندان شكن و فورى خداوند ثابت كرد كه هر كس ولايت على عليه السلام را نپذيرد، خدا و رسول را قبول ندارد و كافر است.

[ بحارالأنوار: ج 37 ص 136 و 162 و 167. عوالم: ج 3:15 ص 56 و 57 و 129 و 144. الغدير: ج 1 ص193. لازم به تذكر است كه نام ‘حارث فهرى’ در روايات به اسمهاى مختلف آمده است كه احتمالاً بعضى از نامها مربوط به دوازده نفر همراهان او باشد. ]

رود فرات طغيان کرد و به اندازه اى زیاد شد که اهل کوفه از غرق شدنشان ترسیدند ، پس مردم از اين بلا به امیرالمومنین علی علیه السلام پناهنده شدند.
حضرت بر أَستر [ قاطر ] رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم سوار شده و مردم در رکاب او مى آمدند، چون به کنار رود فرات رسيد از مرکب پايين آمد، وضو گرفت در گوشه اى که مردم او را مى ديدند مشغول نماز شد و دعاهايى که بيشتر مردم مى شنيدند قرائت فرمود، سپس به طرف فرات رفت چوبى که در دست داشت بر آب زده و فرمود:
« به خواست خدا کم شو! »

آب آن قدر فرو رفت که ماهيان کف دريا ديده شدند، بسيارى از آنها به حضرت ٬ به عنوان اميرالمؤمنين سلام کردند [ یعنی مثلا گفتند السلام علیک یا أمیرالمومنین ]
و عده اى از آنها از قبيل جِرِّىّ ، مارماهى ، زِمّار سخنى نگفتند ؛

مردم متعجب شدند که چرا بعضى از ماهی ها سخن گفتند و برخى ساکت ماندند،

امیرالمومنین علیه السلام فرمودند : خداى متعال ماهيان حلال گوشت را به سلام بر من به نطق در آورد و ماهيان حرام گوشت را از گفتگوى با من ممانعت فرمود.

مرحوم شیخ مفید بعد از نقل این جریان در کتاب إرشاد ٬ میفرمایند :

 و اين خبر مشهورى است و در شهرت مانند شهرت خبر گفتگوى گرگ با پيغمبر و تسبيح سنگ ريزه در کف دست آن حضرت و ناله درخت به آن جناب و سير کردن عده بسيارى را با غذاى اندک مى باشد.
و کسى که بخواهد به چنين معجزه اى اعتراض کرده و طعنه بزند مساوى با آن است که معجزات پيغمبر را قبول ننموده و اعتراض نماید.

منبع : الارشاد / شیخ مفید ج ۱ ص ۳۴۷_۳۴۸ __ إثبات الوصیة ص ۱۲۸

عن عَلِيِّ بْنِ الْحَسَنِ الْعَبْدَلِيُّ قَالَ: سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ جَعْفَرَ بْنَ مُحَمَّدٍ الصَّادِقَ عَلَيْهِ الصَّلاةُ وَ السَّلامُ وَ عَلَى آبَائِهِ وَ أَبْنَائِهِ يَقُولُ: مَنْ فَطَّرَ مُؤْمِناً كَانَ لَهُ ثَوَابُ مَنْ أَطْعَمَ فِئَاماً وَ فِئَاماً، فَلَمْ يَزَلْ يَعُدُّ حَتَّى عَقَدَ عَشَرَةً، ثُمَّ قَالَ: أَ تَدْرِي مَا الْفِئَامُ؟ قُلْتُ: لا، قَالَ: مِائَةُ أَلْفٍ، وَ كَانَ لَهُ ثَوَابُ مَنْ أَطْعَمَ بِعَدَدِهِمْ مِنَ النَّبِيِّينَ وَ الصِّدِّيقِينَ وَ الشُّهَداءِ وَ الصَّالِحِينَ فِي حَرَمِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ، وَ سَقَاهُمْ فِي يَوْمٍ ذِي مَسْغَبَةٍ. (بحارالأنوار،ج98، ص303 به نقل از اقبال الأعمال)

علیّ عَبدَلی گفت: از حضرت صادق علیه السلام شنیدم که فرمود: هر کس روز غدیر به روزه دار مؤمنی افطار دهد، پاداش کسی را خواهد داشت که به فئام فئام نفر، طعام داده باشد و حضرت تا ده فئام شمردند و سپس فرمودند: آیا می دانی هر فئام چقدر است؟ عرض کردم: خیر، فرمود: یعنی صد هزار نفر. سپس حضرت در ادامه فرمود: و نیز پاداش کسی را خواهد داشت که به همین تعداد(ده فئام)، پیامبران و صدّیقان و شهدا و صالحین را در حرمِ خداوندِ عزّوجلّ، در روز گرسنگی و تشنگی، اطعام کرده و آب داده باشد.

 قالَ الْفَيَّاضُ بْنُ مُحَمَّدِ بْنِ عُمَرَ الطُّوسِيُّ: حَضَرْتُ مَجْلِسَ مَوْلانَا عَلِيِّ بْنِ مُوسَى الرِّضَا علیه السلام فِي يَوْمِ الْغَدِيرِ، وَ بِحَضْرَتِهِ جَمَاعَةٌ مِنْ خَوَاصِّهِ قَدِ احْتَبَسَهُمْ عِنْدَهُ لِلْإِفْطَارِ مَعَهُ، قَدْ قَدَّمَ إِلَى مَنَازِلِهِمْ الطَّعَامَ وَ الْبُرَّ. (بحارالأنوار،ج98، ص322 به نقل از العدد القويّة)

فیاض نقل می کند که در روز غدیر نزد حضرت رضا علیه السلام بودم. حضرت عده ای از یاران خاصّ خویش را برای افطار نگاه داشت، و برای خانواده ایشان نیز غذا و گندم فرستاد.

عنْ عَلِيَّ بْنَ مُوسَى الرِّضَا علیه السلام عَنْ آبَائِهِ علیهم السلام عَنْ أَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ علیه السلام قَالَ فِی خُطْبَتِهِ فِی یَوْمِ الْغَدِیرِ: مَنْ أَفْطَرَ مُؤْمِناً فِي لَيْلَتِهِ فَكَأَنَّمَا فَطَّرَ فِئَاماً وَ فِئَاماً يَعُدُّهَا بِيَدِهِ عَشَرَةً، فَنَهَضَ نَاهِضٌ فَقَالَ: يَا أَمِيرَ الْمُؤْمِنِينَ، مَا الْفِئَامُ؟ قَالَ مِائَةُ أَلْفِ نَبِيٍّ وَ صِدِّيقٍ وَ شَهِيدٍ. (وسائل ‏الشيعة، ج10، ص445 به نقل از مصباح المتهجّد)

حضرت رضا علیه السلام از پدران گرامی خویش علیهم السلام نقل می کند که امیرالمؤمنین علیه السلام در خطبه ای که روز غدیر خواند، چنین فرمود: كسى كه روز غدیر به مؤمن روزه داری افطار دهد، گویا مانند كسى است كه فئام نفر افطار داده است و با دست خود تا ده فئام شمرد. پس يك نفر از جاى برخاست و پرسید: ای امیرالمؤمنین! منظور شما از فئام چند نفر است؟ حضرت فرمود: فئام معادل است با صد هزار پيغمبر، صدّيق و شهيد است.

 قالَ الرِّضَا علیه السلام: هُوَ يَوْمُ تَفْطِيرِ الصّائِمينَ. (اقبال الأعمال، ص778 به نقل از کتاب النّشر و الطّی)

حضرت رضا علیه السلام فرمود: روز غدیر، روز افطار روزه داران است.

 پيامبر خدا صلى‏ الله‏ عليه‏ و‏ آله:

ولايَةُ عَلِيِّ بنِ أبي طالِبٍ وِلايَةُ اللّه‏ِ و حُبُّهُ عِبادَةُ اللّه‏ِ وَ اتِّباعُهُ فَريضَةٌ مِنَ اللّه؛

ولايت على‏ بن ابی‌طالب عليه‏ السلام ولايت خدا و محبّت او عبادت خدا و پيروى از او فريضه‌اى از جانب خدا است.

? بشارة المصطفى ، ص 16

* نماز تمام شده بود و پیامبر هنوز در مسجد بود. به سؤالات مردم جواب می‌داد و به کارهایشان رسیدگی می‌کرد. ناگهان صدای شیون‌هایی پی در پی، آرامش نیمروز را در هم شکست. پیامبر و یارانش فوری بیرون رفتند ببینند چه خبر شده، که تشییع جنازه محقرانه‌ای نظرشان را جلب کرد. چهار مرد سیاه پوست و غریب، جنازه‌ای را بر دوش می‌بردند و عده‌ی کمی هم پشت سر جنازه بلند بلند گریه می‌کردند.

* همه ایستاده بودند و به آن‌ها نگاه می‌کردند که پیامبر به پیشواز جنازه رفت. پیامبر فرمود: «آن را زمین بگذارید». مردان شانه خم کردند و جنازه را روی زمین گذاشتند و کنار ایستادند. پیامبر کنار جنازه نشست و روی آن را باز کرد. مرد سیاه پوستی بود که چشمانش بسته بود و لبخندی محو گوشه‌ی لب‌هایش نشسته بود. پیامبر رو به مردم فرمود: «چه کسی این مرد را می‌شناسد؟»

* قبل از آنکه کسی حرف بزند، امیرالمؤمنین علی (ع) گفت: «من، یا رسول الله!» این برده‌ی بنی ریاح است که هر وقت مرا می‌دید، می‌گفت: به خدا قسم دوستت دارم!»

* پیامبر روی جنازه را پوشاند و دست بر شانه امیرالمؤمنین گذاشت و فرمود: شهادت می‌دهم که جز مؤمن تو را دوست نمی‌دارد و جز کافر تو را دشمن نمی‌دارد.»

- دانش‌نامه امیرالمؤمنین (ع) بر پایه قرآن و حدیث، ج 11، ص 253، ش 6045

 واقعه‌ای با جمعیت و بیعتی بی‌نظیر!
سخنرانی و خطبه‌ای کم‌نظیر!
ماجرایی که ابلاغش تکمیل رسالت است…

حضرت امام جعفر صادق علیه‌السلام فرمودند:

از مرده در قبرش پیرامون پنج چیز سؤال مى‌شود :

از نمازش، زکاتش، حجّش، روزه اش و “ولایتش” نسبت به ما خاندان .

پس، ولایت از گوشه قبر به آن چهار چیز گویـــد:
هر یک از شما کم و کاستى داشتید، کامل کردن آن به عهده من…

?الكافی:3/241/15
?بحارالأنوار:6/265/111

بیانیه مهم خبرگان رهبری درخصوص سخنان روحانی درباره دموکراسی و انتخاب حضرت علی(علیه السلام)!

?در پی طرح برخی شبهات پیرامون نقش مردم در حکومت اسلامی از سوی رییس‌جمهور، مجلس خبرگان رهبری در بیانیه‌ای نسبت به طرح مسائل تفرقه‌آمیز در جامعه هشدار داد و اعلام کرد:

?در روزهای اخیر مطالبی پیرامون «مشروعیت» و «مقبولیت» حکومت اسلامی و تصدی ولایت و حاکمیت مبتنی بر آراء مردم با استناد به کلمات امیرالمؤمنین(ع) در جامعه مطرح شد که با برخی مبانی دینی اعم از مبانی دینی اهل سنت و تشیّع که در فقه سیاسی اسلام مورد بحث قرار گرفته، متعارض و ناسازگار است.

?بعد از قرآن باید به مسأله غدیر و نصب حضرت علی(ع) در آن جمع کثیر بی‌سابقه توجه کرد، بعد هم خطبه‌های متعدد نهج‌البلاغه و نامه‌ها که همه صریح و گویا است.

?باید به این گوینده گفت «حفظت شیئا و غابت عنک الاشیاء». خود امیرالمؤمنین(ع) بعد از ارتحال پیامبر (ص) حق حکومت خود را مطالبه کرده است.

?بیعت با پیامبر اکرم(ص) و ائمه اطهار(ع) به معنای مشروعیت‌بخشی به حکومت پیامبر و یا امام توسط مردم و بیعت‌کنندگان نمی‌باشد بلکه تأکیدی بر اعلام وفاداری و پیروی و فرمانبری از رهبران الهی است. بنابراین، نباید آن را با رأی مردم و انتخابات در دوران معاصر مقایسه کرد.

?حضرت علی (ع) در خطبه شقشقیه ولایت خود را فریاد زد «انه لیعلم ان محلی منها محل القطب من الرحی» تا آنکه فرمود«اری تراثی نهبا» می نگرم که میراث ولایت و حکومتم ربوده شده است در حالی که سخنی از رأی و خواست و نظر مردم در میان نمی آید و البته اگر مردم با فردی غیر از ولی بیعت کنند مشروعیت نمی یابد لذا در نهایت حضرت فرمودند: «لولا حضور الحاضر و قیام الحجة بوجود الناصر و ما اخذ الله علی العلماء ان لا یقاروا علی کظة ظالم و لا سغب مظلوم لالقیت حبلها علی غاربها» که اگر حضور مردم حاضر در صحنه و وجود یاورانی که حجت به وسیله آنان تمام می شود و نیز مسؤولیت الهی علما که نباید بر شکم بارگی ستمکاران و گرسنگی مظلومان آرام بگیرند معنایی برای پذیرش حکومت از منظر علی (ع) نبود.

?خلاصه آنکه اگر حضرت در ابتدا بیعت را نپذیرفت بخاطر شناخت جامعه و نقض کنندگان و فتنه های آینده بود. لذا شرط می کند که اگر بیعت آنان را بپذیرد به نظر خودش عمل خواهد کرد.

? مجلس خبرگان رهبری، با اذعان به نقش و جایگاه مردم در استقرار و استمرار حکومت اسلامی، بر اهمیت منحصر به فرد جایگاه رفیع امامت، ولایت و رهبری امت اسلامی که منشاء مشروعیت نظام اسلامی بوده و مردم سالاری دینی را به ارمغان آورده است و امروز در ولایت فقیه تجلی یافته، اصرار داشته و بر ضرورت حفظ وحدت داخلی و انسجام ملی و اجتناب از بحث و جدلهای تفرقه انگیز تأکید می نماید.

متن کامل بیانیه را در ادامه بر روی وبسایت رسمی خبرگان بخوانید:
https://goo.gl/nrPxWf

واکنش حضرت آیت‌الله العظمی مکارم شیرازی (دامت برکاته) به سخنان اخیر جناب روحانی: یک صفحه از نهج البلاغه را دیده و بقیه را ندیده است‼️

این مرجع گرانقدر شیعه در مراسم احیای شب قدر در مدرسه علمیه امام کاظم(ع) با انتقاد از سخنان اخیر جناب روحانی گفتند:

?اخیراً در سخنان یکی از دولت مردان بیان شده بود، امام علی علیه السلام ولایت و امامت را با آرای مردم دانسته و گفته، دموکراسی میراث علی علیه السلام است‼️؛? این حرف، حرف عجیبی است؛ زیرا شما یک صفحه از نهج البلاغه را دیده اید و خطبه های دیگر و آیات قرآن را ندیده اید❌؛ اولا شما باید آیات قرآن را ببینید، قرآن می فرماید، ولی شما کسی است که در حال رکوع زکات داد؛ خداوند ولی را تعیین کرده است؛ ? آیات ولایت در قرآن کریم فراوان است.

? حضرت آیت الله العظمی مکارم شیرازی اظهار کردند: دموکراسی از روی ناچاری است و در واقع حکومت مردم بر مردم نیست؛ در انتخابات نصف به علاوه یک پیروز است در حالی که ممکن است کلا 50 درصد مردم در انتخابات شرکت کرده باشند که در این صورت در واقع نصف به علاوه یک آراء یعنی 25 درصد مردم که در واقع این حکومت، حکومت مردم بر مردم نیست؛ تازه باید ببینیم که کدام دموکراسی را مد نظر داریم.

?نباید بگوییم که حاکم را رای مردم تعیین می‌کند، رسول اکرم(ص) فرمود که تعیین جانشین من با خدا است و خداوند به هر کسی که خواست، ولایت می‌دهد و کتاب‌های زیادی در خصوص غدیر نوشته شده است.

?امام با رای مردم انتخاب نمی‌شود و نباید با یک صفحه نهج البلاغه، نظام حکومتی اسلام را دگرگون نشان بدهیم.

? ایشان تصریح کردند: عده ای از بزرگان عرب خدمت پیامبر (صلی الله علیه و آله)رسیده و بیان کردند، ما حاضریم شما را تا جایی تقویت کنیم که حکومت تو قوی شود؛ ولی یک شرط داریم و این شرط آن است که پس از تو حکومت به ما داده شود؛ پیامبر اکرم(صلی الله علیه و آله) فرمودند:
? تعیین جانشین من با خداست و به هر کسی که خواست ولایت می دهد؛ در مراسم غدیر، پیامبر اکرم(صلی الله علیه و آله) امام علی(علیه السلام) را از سوی خدا به عنوان جانشین قراردادند….