مهنــا

امام صادق (علیه السلام): 

اگر دستت را تا آرنج در دهان افعی کنی، بهتر است از اینکه از نوکیسه چیزی بخواهی.

تحف العقول،ج۲،ص۳۶۵.

خوش خلقی سرمایه بی هزینه ای است که با بودنش زندگی آرام و گوارا و در نبودش زندگی پر از تنش و تلخی است.

 قالَ الإمام موسى بن جعفر الکاظم (علیه السلام) فرمودند : 

وَجَدْتُ عِلْمَ النّاسِ فى أرْبَع: أَوَّلُها أنْ تَعْرِفَ رَبَّکَ، وَالثّانِیَةُ أنْ تَعْرِفَ ما صَنَعَ بِکَ، وَالثّالِثَةُ أنْ تَعْرِفَ ما أرادَ مِنْکَ، وَالرّبِعَةُ أنْ تَعْرِفَ ما یُخْرِجُکَ عَنْ دینِکَ. 

حضرت امام موسی کاظم (علیه السلام) فرمود: تمام علم مردم را در چهار مورد شناسائى کرده ام: 

اوّلین آن ها این که پروردگار و آفریدگار خود را بشناسى و نسبت به او شناخت پیدا کنى. 

دوّم، این که بفهمى که از براى وجود تو و نیز براى بقاء حیات تو چه کارها و تلاش هائى صورت گرفته است. 

سوّم، بدانى که براى چه آفریده شده اى و منظور چه بوده است. 

چهارم، معرفت پیدا کنى به آن چیزهائى که سبب مى شود از دین و اعتقادات خود منحرف شوى (یعنى راه خوشبختى و بدبختى خود را بشناسى و در جامعه چشم و گوش بسته حرکت نکنى). 

 بحارالأنوار، ج 78، ص 328

نبی اکرم صلی علی الله علیه وآله:

خداوند متعال برای برادرم، علی بن ابی طالب، فضائلی قرار داده که جز خدا نمی‌تواند آنها را شمارش کند؛

هرکس یکی از فضائل او را در جایی بنویسد، تا زمانی که نشانه‌ای از آن نوشته به جا بماند، ملائکه برایش استغفار می کنند؛

هر کس به فضیلتی از فضائل علی گوش دهد، خداوند گناهانی را که او با گوش خود مرتکب شده، می‌بخشد؛

و هر کس به نوشته‌ای بنگرد که فضائل علی در او نوشته شده است،خداوند گناهانی را که بیننده آن فضیلت با چشمانش مرتکب شده می‌بخشد.

بحار؛ ج۳۸،ص۱۹۶

رسول خدا صلی‌الله علیه‌وآله:

جبرییل نزد من آمد وگفت: یا محمد خداوند به تو سلام می‌رساند و می‌فرماید: 

نماز را واجب کردم،

اما این تکلیف را از معذور و مجنون و طفل برداشتم 

روزه را واجب کردم،

اما آن را برای مسافر الزامی نکردم 

حج را واجب کردم،

اما آن را از بیمار نخواستم 

زکات را واجب کردم،

اما آن را از گردن نیازمند ساقط کردم

اما دوستیِ علی_بن_ابیطالب (علیه السلام) را واجب کردم،

و محبتش را،

بر تمام اهل آسمان و زمین الزام نمودم،

بدون آنکه رخصتی در آن باشد

بحارالانوار ج40ص46

امام باقر (علیه السلام):

اَلْحَيَاءُ وَ اَلْإِيمَانُ مَقْرُونَانِ فِي قَرَنٍ فَإِذَا ذَهَبَ أَحَدُهُمَا تَبِعَهُ صَاحِبُهُ.

حيا و ايمان در يك ريسمان پيوسته گشته و تنيده شده اند چون يكي از آن دو رود ديگري به دنبالش برود.

تحف العقول عن آل الرسول صلی الله، ج 2، ص 297

دنیا سرای اندوه است نه سرای آسودگی

امیرالمومنین علی علیه السلام:

قوی ترین مردم کسی است که برهوای نفس خویش غلبه کند.

غررالحکم،ج۲،ص۴۳۶.

پیامبر اکرم (صل الله علیه)

چهار چیز در گناه وجود دارد

 که از خود گناه بدتر است:

۱.کوچک شمردن گناه

۲.افتخار کردن به گناه 

۳.شادمانی کردن گناه

۴.اصرار بر گناه 

مستدرک الوسائل و مستبط المسائل

الامام الصادق عليه السلام : 

«إِذَا دَعَا الرَّجُلُ لِأَخِیهِ بِظَهْرِ الْغَیْبِ نُودِیَ مِنَ الْعَرْشِ وَلَكَ مِائَةُ أَلْفِ ضِعْفٍ مِثْلِهِ، وَإِذَا دَعَا لِنَفْسِهِ كَانَتْ لَهُ وَاحِدَةٌ، فَمِائَةُ أَلْفٍ مَضْمُونَةٌ خَیْرٌ مِنْ وَاحِدَةٍ لَایَدْرِى یُسْتَجَابُ لَهُ أَمْ لَا.»

هنگامی که شخص برای برادرِ مؤمن خود دعا کند، از عرش ندایی می‌آید كه برای تو صدهزار برابر آن دعا مقدّر است. این در حالی است كه اگر برای خودش دعا می‌كرد، فقط به اندازه همان یک دعایش به او داده می‌شد، پس صد هزار پذیرفته شده بهتر از دعایی است که پذیرش آن معلوم نیست.

 من ‏لایحضره ‏الفقیه، ج٢ ص ٢١٢

 براى هم دعا كنيم.