مهنــا

تعادل روحی و روانی به عوامل زیادی ربط پیدا می‌کند اما دو تا از کلیدی‌ترین عوامل تعادل روحی فرزندان در خانواده عبارتند از اینکه: «رابطه پدر با مادر از سر محبت و رحمت باشد» و «رابطه مادر با پدر سرشار از تواضع و احترام باشد.

✅فرزندان از والدین خود سرمشق می گیرند؛ سعی کنید سرمشق خوبی برای آنها باشید چرا که فرزندان شما همیشه با چشمان و گوشهای باز متوجه شما هستند و صداقت، وفاداری، محبت، گفتار، رفتار پسندیده و ادب و نزاکت را با سرمشق گرفتن از شما می آموزند. سعی کنید برای فرزندان خود الگوی مناسب باشید.

کودکان می گویند: «وقتی ما حرف می زنیم هیچ کس به ما گوش نمی دهد اما وقتی ما می شنویم، همه حرف می زنند!»
هنر شنیدن یکی از شیوه های ارتباطی والدین با فرزندان است که می توان از طریق آن بسیاری از پیام های کلامی و غیر کلامی را منتقل کرد. این انتقال بدون درک متقابل ناقص می ماند.

✅زمانيكه كودكان كار بدِ بي خطر مي كنند مانند:

> دست کردن در بینی
>در دهان کردن اشیاء
>دست‌کاری کردن اعضای بدن
> ناسزا گفتن
>سر كوبيدن يا خود را پرت كردن

✅بهترین عکس‌العمل این است که:

>> ابتدا حواس کودک را پرت کنید
>>دائم به کودک تذکر ندهید.
>>و در آخر از بي توجهي فعال استفاده كنيد يعني به كار فرزندتان بي اعتنا باشيد.

 والدین هر روز خدمات زیادی به فرزندان ارائه میدهند….
یک مادر سالم هر روز لباس های کودک خود را تمیز و مرتب میکند.
?به او غذا میدهد
?از او نگهداری میکند
?به رشد جسمی و روحی بچه اش اهمیت میدهد
?گاهی هم عصبانی می شوند

?اما خاطره ای که از نحوه بروز خشم خود در ذهن کودک باقی میگذارند این هست…
❌مامانم من را میزنه
❌مامانم من را دوست نداره

آگاهانه رفتار کنیم???

اگر پاسخ کودک شما به درخواست مشارکت و تقسیم کردن همیشه “نه” است،

بد نیست کمی به تلافی فکر کنید! وقتی در حال بازی با کودک هستید و او از شما چیزی می خواهد - مثلا لگوی زرد رنگ - به سادگی به او “نه” بگویید و زمانی که کودک ناراحت و عصبانی می شود، با او در مورد اینکه چه احساسی دارد صحبت کنید و به او بگویید که مطمئنا نمی خواهد باعث به وجود آمدن این حس در دوستانش شود. با این شیوه می توانید هر بار که کودک برای مشارکت و تقسیم دچار دودلی شد، احساسش را به او یادآوری کنید.

دفعه بعدی که فرزندتان نمی خواهد چیزی را با دیگران تقسیم کند، از زمان سنج استفاده کنید.

به کودک بگویید که برای مدتی محدود، مثلا 10 دقیقه می تواند با آن بازی کند و بعد با اتمام زمان، نوبت خواهرش است که 10 دقیقه با آن بازی کند. این شیوه به کودک نشان می دهد که چگونه نوبت را رعایت کند و او را متوجه این مسئله می کند که اسباب بازی اش را برای همیشه به کسی نمی دهد.

به کودک کمک کنید تا احساساتش را بشناسد
«تو خیلی ناراحت و عصبی هستی اونم فقط برای یه بیسکویت کوچولو» یا «من می‌دونم که این گریه‌ها برای رفتن به پارکه…» گاهی گریه، تلاش برای فهم علت ناکامی‌هاست. کودک ممکن است خودش هم نداند چرا گریه می‌کند. آگاهی از احساسات به او کمک می‌کند تا خودش را آرام کند و از مرز عصبانیت و احساس غم بگذرد. ‏

رفتار های غلط کودکان در بسیاری از مواقع حکایت از ریشه هایی می کند که پدر ، مادر و اطرافیان همگی می توانند در ایجاد آن ها نقش داشته باشند.از جمله این ریشه ها، امتیاز دهی دوسویه به رفتارهای غلط و اعمال فشار دوسویه است.

بچه که بودم وقتی کار اشتباهی میکردم مادرم میگفت “اشکال نداره حالا چیکار کنیم تا درست بشه”
اما مادر دوستم بهش میگفت “خاک برسرت یه کار درست نمیتونی انجام بدی”

➖ امروز هر دو بزرگسال و بالغیم، وقتی اتفاق بدی می‌افته اولین فکری که به ذهنم میاد “خب چیکار کنم؟” و با حداقل اضطراب و عصبانیت مشکل رو حل میکنم.
➖ اما دوستم با مواجه شدن با اتفاقات بد عصبانی میشه و میگه “خاک بر سر من که نمی تونم یه کار درست انجام بدم، چرا من اینقدر بدبختم؟”

✔️ حرفای امروز ما و احساسی که به فرزندمان می دهیم تبدیل به صدای درونی فرزندمان خواهد شد. مراقب باشیم چه پیامی برای همه عمر به فرزندانمان می دهیم .

سوال

با سلام پسری 7 ساله دارم خیلی زود عصبانی می شود و داد میزند حتی در جمع موضوعات خیلی کوچک مثل کثیف شدن لباس یا افتادن اسباب بازی یا خوردن دوستش به کیفش او را عصبانی می کند البته بعضی اوقات خودش را کنترل می کند اما اغلب اوقات از کوره در می رود من و باباش سعی می کنیم در موقع عصبانیت عصبانی نشویم.لطفا راهنمایی کنید.

پاسخ

با سلام

باید کودکان را با احساساتشان آشنا کرد و از آنها خواست که در مورد احساسشان حرف بزنند .

به آنها کمک کرد تا بتوانند احساسشان را پیدا کنند .

” از اینکه صبر کردی تا حرف من تمام شود ناراحت شدی .” یا ” از اینکه بابایی تو رو با خودش نبرد غمگینی . یا ” حتما از اینکه ما تو رو تنها بزاریم می ترسی “

به آنها اطمینان بدهید شما برای شنیدن و تایید احساساتش حضور دارید.

” توحق داری از دست من عصبانی باشی چون دوست داشتی تلویزیون نگاه کنی ولی ما باید به فروشگاه می رفتیم و متاسفانه کاریش نمیشد بکنیم . “
به وضوح بایدبه او تاکید کنید که عصبانیت روش خوبی برای ابراز خشم نیست .

با رفتار خود برای بچه ها الگو باشید .

وقتی خودتان خشمگین هستید علت خشم را به او بگویید و پس از برطرف شدن خشم او را در جریان بگذارید .

البته گاهی احساسات جایگزین یکدیگر می شوند مثلا خشونت به جای خشم می نشیند یا غم به بدعنقی تبدیل می شود یا ترس به خجالت بدل می گردد

و همین موارد از علل اصلی درگیری والدین و کودک می تواند به حساب آید .در چنین مواردی باید تکنیکهای مربوط به خودش را استفاده کنید مثلا در هنگام خشونت تکنیک اتاق تنهایی ، هنگام بهانه گیری تکنیک شنیدن حرفها و یا هنگام نق زدن بی اعتنایی را می توانید اجرا کنید .

والد از کودک می‌خواهد کاری را در همان لحظه انجام دهد!!

و کودک یا آنرا به تعویق می‌اندازد یا اصلا انجام نمی‌دهد!

و والد این‌بار با صدایی بلندتر آنرا تکرار می‌کند و ممکن است عصبانی شده و تند و پرخاشگرانه باشد!

_ در مرحله اول خواسته‌های والدین رد می‌شود.
_ تا والدین دادنزنند، حرفشان عملی نمی‌شود.
_ محیط خانه متشنج می‌شود.

✳️ راه حل:

✅ درخواست‌هایتان را با شیوه‌های منطقی بخواهید.
✅ به کودک زمان بدهید، مثلا بگویید تا ده دقیقه دیگه تلویزیون را خاموش کن، یا تا یک ربع دیگه، که عقربه بزرگ به عدد شش رسید بیا غذات را بخور.
✅ برای درخواست از کودک کنار او بروید، نه اینکه از آشپزخانه فریاد بزنید.