موضوع: "اخلاق"

غیبت


دلیل این‌که شنونده غیبت در گناه مانند غیبت کننده هست؛ اینه که هر دوی آنها با رضایت در غیبت مشارکت دارن، و ذهن آنها مشغول به تصورات ناروایی است که مورد نهی است.

 تنها اختلافشان در این است که یکی گوینده است و دیگری شنونده. 

یکی با زبان می‌گوید و دیگری با گوش و با اختیار بد خودش تصورات کذب و حرام غیبت کننده را می‌پذیرد؛ 

چرا که با نشستن در مجلس غیبت، نفس انسان با آن فضا انس و الفت پیدا می‌کند، در نتیجه آثار سوء آن مجلس مانند سم کشنده در روح و روان وی نفوذ می‌کند.

امير المؤمنين عليه السّلام:

سَامِعُ اَلْغِيبَةِ شَرِيكُ اَلْمُغْتَاب

شنوندۀ غیبت، شریک غیبت کننده است.

غرر الحکم و درر الکلم، ج 1، ص 284

مجازات غیبت در روز قیامت

شیخ بهائی علیه الرحمه می‌فرماید: 

روزی در مجلس بزرگی ذکر من شده بود. شنیدم یکی از حاضرین که ادعای دوستی با من می‌کرد ولی در این ادعا دروغ می‌گفت؛ شروع به غیبت نموده و نسبت ناروایی بمن داده بود و این آیه را در نظر نداشت که خداوند می‌فرماید: 

(بعضی پشت سر بعضی غیبت نکنید، آیا دوست دارید گوشت مرده برادر خود را بخورید؟ همه این را ناخوش می‌دارید.)

آنگاه که فهمید اطلاع از غیبت او پیدا کرده‌ام، نامه بلند بالایی برایم نوشت و اظهار پشیمانی و درخواست رضایت در آن نامه کرد.

 در جوابش نوشتم: خدا ترا پاداش دهد بواسطه هدیه ای که برای من فرستادی؟ چون هدیه تو باعث سنگینی کفه حسناتم در قیامت می‌شود!

از حضرت رسول صلی الله علیه و آله روایت شده که فرمود: در روز قیامت بنده ای را در مقام حساب می‌آورند، کارهای نیکش در یک کفه و کارهای زشتش را در کفه دیگر می‌گذارند، کفه گناه سنگین تر می‌شود. در این هنگام ورقه ای بر روی حسنات قرار می‌گیرد، کارهای نیکش بواسطه آن عمل زیادتر از گناهانش می‌شود.

عرض می‌کند: پروردگارا آنچه عمل خوب داشتم در کفه حسنات وجود داشت، اما این ورقه چه بود؟ من که چنین عملی نداشتم؟

 خطاب می‌رسد: این در مقابل سخنی است که درباره تو گفته‌اند و از آن نسب پاک بودی. این حدیث مرا وامی‌دارد که سپاسگذار تو باشم بواسطه چیزی که بمن رسانیده ای، با اینکه اگر روبروی من، اینکار یا بدتر از این را انجام می‌دادی با تو مقابله بمثل نمی‌کردم و جز عفو و گذشت و دوستی و وفا از من نمی‌دیدی؛ این باقی مانده عمر، گرامی تر آن است که صرف در مکافات اشخاص شود، باید بفکر آنچه از دست رفته بود و تدراک گذشته را نمود.

احکام شیرین

​لطیفه

زن همسایه چیست ؟

 موجودی است که ساعتهای متمادی دم در حرف می زند اما داخل نمی آید چون وقت ندارد و دیرش می شود!!

احکام زبان 

بیش از چهل گناه با زبان انجام میشود.

روزی امام کاظم(ع) از مردی که بسیار حرف میزد عبور کرد 

به او فرمود: هنگام سخن گفتن، به دو فرشته سمت راست و چپت املا میگویی و آنها نامه ای بسوی پروردگارت دیکته می کنند ، پس سخنی بگو که بکارت آید و حرفهای بیهوده را رها کن مثل حرف زدن درباره دیگران 

مادر مهربان

یک چیزی را یادتان بدهم: 

اگر کـاری با امـام زمان ارواحنا فداه داشتـید، از طریق حضرت زهرا سلام الله علیها وارد شوید. 

منظورم این نیست که بگویید: 

آقا، به پهلوی شکسته فاطـمه ی زهرا

این حرف ها را شما کمتر بزنید. 

اول یک سلام به فاطمه ی زهرا سلام الله علیها بکنید. 

« السلام علیک یا بنت رسول الله » 

بعد بگویید:

به آقا زاده تان بگویید که این حاجت ما را بدهند. 

از این راه که وارد شوید خیلی زود حجةابن الحسن (ارواحنافداه) به شما جواب می دهند. 

مگر اینکه فاطمه ی زهرا (سلام الله علیها) نگویند و صلاح ندانند. 

چون صلاح آن حضرت صلاح خداست.

استاد اخلاق حضرت آیت الله ابطحی 

گفتار


امام على عليه السلام: 

لينُ الكَلامِ قَيدُ القَلبِ 

نرمى گفتار، به بند كشاننده دل است.

المواعظ العدديّة صفحه۶۰‌

خشم


امام رضا علیه السلام:

هركس در آن (ماه رمضان)، خشم خود را نگه دارد، خداوند نيز روز قيامت، خشمش را از او نگه خواهد داشت.

مَن كَفَّ فيهِ غَضَبَهُ كَفَّ اللّهُ عَنهُ غَضَبَهُ يَومَ القِيامَة

بحارالأنوار جلد ۹۶ صفحه۳۴۱.

دوستی


امیرالمؤمنین عليه السلام: 

اگر خواستى از برادرت ببرى، ته مانده اى از دوستى خود براى او باقى گذار كه اگر روزى به فكرش رسيد كه آشتى كند به آن بازگردد

إنْ أرَدْتَ قَطِيعةَ أخيكَ فاستَبْقِ لَهُ مِن نفسِكَ بَقيّةً يَرجِعُ إليها إن بَدا لَه ذلكَ يوما مّا 

نهج البلاغه، از نامه۳۱.

مراقب باشیم

امام سجاد علیه السلام:

هرگز کسی را به سبب گناهش خوار نکن.

الخصال ص ۱۱۱.

لبخند

امام على عليه السلام : 

بهترين خنده ، لبخند است.

ميزان الحكمه ، ج ۶

بر رفتار خودمان تامل کنیم 

بر رفتار خودمان تامل کنیم

دو آتش‌نشان وارد جنگلی می‌شوند تا آتش کوچکی را خاموش کنند؛ آخر کار وقتی از جنگل بیرون می‌آیند و می‌روند کنار رودخانه، صورت یکیشان کثیف و خاکستر است و صورت آن یکی به شکل معصومانه‌ای تمیز!

سوال: کدامشان صورتش را می‌شوید؟

اشتباه کردید، آنکه صورتش کثیف است به آن یکی نگاه کرده و فکر می‌کند صورت خودش نیز همانطور است …

اما آنکه صورتش تمیز است، می‌بیند که سرتاپای رفیقش غبار گرفته و به خودش می‌گوید: حتماً من هم کثیفم، باید خودم را تمیز کنم.

حالا فکر کنیم، چندین بار اتفاق افتاده که دیگران از رفتار بد ما و یا ما از رفتار بد دیگران به شستشو و پالایش روح خودمان پرداخته باشیم!

وقتی فرد مقابل ما مهربان، خوب و دوست‌داشتنی نیست، کمی باید به خودمان شک کنیم.